كوه نور و امپراتورى بريتانيا

انگليس ها براى نخستين بار از موجوديت الماس كوه نور در دربار رنجيت سينگ آگاهى يافتند. در آن هنگام پيوند دوستى خلل نا پذير ميان انگليس و رنجيت برقرار بود و براى تحكيم اين دوستى هدايايى از هر دو جانب به يكديگر بخش مى شد. "لارد ويليام بنيديكت" وايسراى هندوستان رنجيت سينگ را در پنجاب ملاقات كرد و به گمان اين كه رنجيت اين الماس گرانبها را به قسم تحفه در اختيار انگليس ها قرار مى دهد، از رنجيت خواست كه مى خواهد اين الماس را ببيند و هنگامى كه رنجيت الماس را براى ديدن آورد، وايسراى هندوستان تلويحاً ارزش پولى اين الماس گرانبها را پرسيد كه رنجيت، در پاسخ گفت: "اين الماس را هنوز كسى نه خريده و نه فروخته است. اين الماس را تنها به زور مى توان به دست آورد" كه اشاره داشت به زور ستانى اين الماس از چنگال شاه شجاع الملك درانى پادشاه افغانستان.

وايسراى هندوستان در گرفتن الماس كوه نور از چنگال رنجيت ناكام شد اما در يادداشت هايش در باره ى ارزش اين الماس نوشت تا انگليس ها از اهميت اين الماس آگاه باشند، زيرا كه او مى دانست زمان آن فرا خواهد رسيد كه پنجاب بخشى از امپراتورى انگليس در هندوستان شود و الماس كوه نور به دست آن ها بيفتد.

پس از مرگ رنجيت، جنگ اول و دوم (١٨٤٥ و ١٨٤٨ ميلادى)  بين سپاه انگليس و سيك درگرفت كه در جنگ دوم سيك ها كاملاً درهم شكستند و در نتيجه پنجاب و گنجينه ى غنى سيك به شمول الماس كوه نور به دست انگليس ها افتاد.

الماس كوه نور در سال ١٨٥٠ ميلادى توسط "لورد دال هايس" پس از گرفتن پنجاب، به ملكه ويكتوريا سپرده شد. "لورد دال هايس" تمام گنجينه ى سيك ها به شمول الماس كوه نور را به حيث غرامت جنگ، غصب كرد.

ملكه اليزابت اول، مادر ملكه ى امروز بريتانيا، الماس كوه نور را كه بر تاج شاهى بريتانيا مزين شده بود، تنها يك بار در سال ١٩٣٧ ميلادى، هنگام تاجپوشى خود اش و شوهر اش جورج ششم به سر گذاشت. بريتانيايى ها از شگون بد اين الماس آگاهى دارند و شايع است كه شگون بد اين الماس تنها به مرد ها گزند مى رساند. به همين سبب فقط ملكه ى بريتانيا اين الماس را كه در تاج شاهى تزيين يافته، به سر گذاشته است. اين تاج شاهى هنگام به خاك سپارى ملكه اليزابت اول (سال ٢٠٠٢ ميلادى)، در برابر مردم به نمايش گذاشته شد.

قطع و پالش الماس كوه نور

در آغاز وزن الماس كوه نور ٧٩٣ قيراط بود اما در زمان شاه جهان و شايد هم فرزند اش اورنگزيب اقدام به قطع و پالش آن كردند، به سببى كه اين الماس بزرگ با همان شكل ابتدايى و بدون قطع و پالش، درخشش نداشت. براى انجام اين كار شخصى را از ايتاليا كه "بورجيو" نام داشت، گماشتند كه او چند سال در قطع و پالش آن زحمت كشيد اما اشتباهى در قطع آن رُخ داد كه سرانجام وزن آن به ١٨٦ قيراط كاهش يافت. مى گويند شاه گورگان بر "بورجيو" چنان خشمگين شد كه تمام دارايى او را غصب كرد و حتا مى خواست كه او را به قتل رساند.

 پس از آن كه اين الماس به دربار بريتانيا تعلق گرفت، "شهزاده البرت" ادعا كرد كه كوه نور را درست قطع نكرده اند و شخص ديگرى كه "سباستين گرارد" نام داشت براى انجام اين كار موظف شد كه اين مرد گروهى از مردان با تجربه را از ديگر شهر هاى انگلستان به لندن خواست و اين گروه با استفاده از ماشين بخار در قطع و پالش كوه نور اقدام كرد و ٣٨ روز صرف اين كار شد كه سرانجام وزن اين الماس از ١٨٦ قيراط به وزن امروزى اش يعنى ١٠٨،٩٣ قيراط رسيد كه تفاوت سرگيج كننده ى است از آن وزن نخستين كه ٧٩٣ قيراط بود، يعنى هفت برابر وزن اين الماس كاهش يافته است. دربار بريتانيا براى قطع آخرى اين الماس مبلغ ٨٠٠٠ پوند استرلينگ پرداخت. گويى الماس كوه نور بر كسانى كه آن را قطع و پالش مى كردند رحم نداشت و اين كسان از نيش شگون بد كوه نور در امان نبودند.

-------------------------- ٢٦ مى

ادامه دارد.....