پس از مدتی تأخیر درگفت وگوهایی که نام اش را "صلح با طالبان" نهاده اند، حکومت پاکستان با داشتن ابتکار، باردیگر نشستی را به تاریخ ۱۱ جنوری در اسلام آباد دایر نمود.در واقع حکومت پاکستان چنان وانمود کرد که  بحرانی را که پس ازانتشار خبرمرگ ملا محمد عمر و تنش های داخلی وقدرت طلبانۀ طالبان افغانستان با آن مواجه شده بود، از سر راه برداشته است. سفر دوهفته پیش راحیل رئیش ستاد ارتش پاکستان به کابل، که از آن در قسمت پیشین صحبت نمودیم، گامی بود برای هموار نمودن راه برای چنین نشستی.

 با آن هم، این نشست که با شرکت نماینده گان افغانستان، پاکستان، چین وامریکا دایر شده است، هیچ نوع خبر تازه را همراه نداشت.

در خبر خبراندکی که از نشست اسلام آباد انتشار یافت، نماینده گان طالبان حضور ندارند. آنچه شایع شد این بود که شاخۀ کویتۀ طالبان از"صلح" جانبداری می نمایند. این خبر را نیز مقامات پاکستانی  انتشار داده اند. حتا اگرزیر نام  شاخه یی از طالبان نیز چنین خبری انتشار بیابد، با توجه نفوذ همه جانبۀ پاکستان بر آن گروه، بازتاب مواضع دپلوماتیک پاکستان می تواند تلقی شود. به یاد داریم که  در حالی که ملا عمر مرده بود، اما سازمان جاسوسی پاکستان با نام ملا عمر اعلامیه انتشار داد.

  و این درحالی است که فعالیت های دهشت افگنانه وتروریستی طالبان همچنان ادامه دارد. با آنهم و با وجود نبود نماینده گان طالبان، به نقل از معاون وزیرخارجۀ افغانستان، حمت کرزی گفته شده است که:

" شرکت کنندگان نشست چهار جانبه تعهد کردند که برای کشاندن طالبان به میز مذاکرات سعی خواهند کرد و برای سرکوب آنهایی که حاضر به گفت‌وگو نمی‌شوند، تمام امکانات را به کار خواهند گرفت."

آشکارا است که تا حال گروه های متعدد ومنشعب طالبان، وبخش هایی که به "دولت اسلامی" معروف به داعش پیوسته اند، روی مواضع جاهلانه ومردم آزارنۀ خویش پافشاری نموده و با اعمال تروریستی نگسسته اند. محتمل است چند تن از رهبران طالبان را که در گذشته نیز با مقامات امریکایی، پاکستان وکابل خوشرفتاری ها داشتند واز امکانات مادی خوبی بهره مند شده بودند، سرهمبندی نموده و به عنوان نماینده گان صلح خواه آنها به نمایش بگذارند.  حکومت پاکستان با نفوذی که دردولت افغا نستان دارا است، در کنار این افراد، چند تنی را که وابسته به "آی. اس آی" می باشند زیر نام صلح خواهان طالبان، در دستگاه حکومتی افغانستان بفرستد و دستاورد های بیشتری در عرصۀ اعمال نفوذ در افغانستان به دست بیاورد. حلقات هوادار طالبان نیز سرو صدا هایی را به راه خواهند انداخت، اما آنچه به آن مردم افغانستان نیاز دارند، گم شدن چهرۀ اقسام خشونت ها واز جمله خشونت تروریستی طالبان است که به حیات تبهکارانۀ خویش ادامه می دهد. زیرا  در رسانه ها، ن درمواضع سیاسی رهبران به اصطلاح حکومت وحدت ملی و در عرصۀ مبارزات عملی و سرکوبگرانه، به واضح شدن بیشتر چهرِۀ تروریسم توجه نشده و موقع نداده اند که ماهیت آنها گسترده تر آشکار شود. اگر چنین می شد، سخنان گمگ و چند پهلو را بر زبان نمی آوردند.

  نشست اخیر دراسلام آبا، یک بار دیگرتوضیح داد که حکومت پاکستان ابتکار عمل اعمال نفوذ بیشتر را در دست دارد. تلاش های منطقه یی و زمینه های مساعد گردن ماندن وفریب خوری در افغانستان، زنگ خطر بیشتر را برای مردم ما به صدا در می آورد.

 مردم افغانستان به صلح نیاز دارند، اما این صلح را تسلیم شدن به مطالبات عقب ماندۀ تروریست ها که وابسته به پاکستان می باشند، و چارچوب های تعیین شدۀ کشورهای که روزگار کنونی وآیندۀ مردم افغانستان اعتنایی ندارند، همچنان تلاش های توطئه آمیز گروه هایی حاکم بر سرنوشت مردم افغانستان که به طالبان وافکار پس ماندۀ آنها دلبستگی دارند، تأمی نمی کند.