حکومت بی نظیر بوتو، نمونۀ از حکومت های غیر نظامی پاکستانی بود که با ادعای مخالفت با تروریسم وخشونت گرایی، در عمل رشد خشونت گرایی را تداوم بخشید.
 

درقسمت نحست نگاشتیم که حکومتهای پاکستان (نظامی وغیر نظامی)، سازمان استخباراتی، نظامیان و روحانیت سیاسی آن کشور، افغانستان را زیر نفوذ پاکستان می خواهند. اما، اگر برداشت مبتنی باشد بر پاره یی از سخنرانی های دپلوماتیک، با ظواهرتفاهم جویانه وتروریست ستیزانه، چنان استنتاجی حاصل نتواند شد.

 
هنگامــی که حکومت خانم بی نظیر بوتوی مقتول را به یاد می آوریم واز دست دراز وزیر خارجۀ او نصیرالله بابرمتوفی و نهاد های امنیتی پاکستان در امور افغانستان می دانیم، نتیجه یی را که از آن سیاست در قبال افغانستان داریم، زمینه دادن وامکانات بخشی بسیارسریع از جانب پاکستان، برای گروه های جاهل، پرکینه و تشنج آور است. و آن مشی زیانبار زمینه های رشد وگسترش منطقه یی تروریسم را مساعدتر نمود. برای ابراز حقانیت خویش در این ابرازنظر، پیشنۀ گروه هایی را درنظر آوریم که با برآمد های مذهبی، آشکارا تمدن ستیزانه و کینه گستری، رشد خویش را در دورۀ حکومت نخست خانم بوتو ونواز شریف، همچنان در دورۀ دوم حکومت وی پیموده اند.

در برابر آن همه حقایق آشکار و واقعات ناگوار، خانم بوتو هنگامی که در زمان حکومت نظامی جنرال مشرف، خاطرات خویش را نگاشت، چنان چهره یی گرفت که گویا فقط جنرال های کودتاچی پاکستان مسبب رشد گروه های تروریستی می باشند! چهره ورفتاری که جان خودش را نیز ستاند و در واقع با اتخاذ سیاست اغواگری کشورهای غرب و مردم فریبی، در عمل به رشد تروریسم وخشونت گستری گروه های کینه جو وعقب مانده مانند حکومت پیشینه و پسانتر از صدارت خویش کمک رسانید.
وی در جایی از خاطرات خویش در این زمینه نوشته است:

" . . . اکنون در این عصرجدید خطر، افراط گری واعمال خشونت با تعاریف جدیدتری روبرو شده اند. دموکراسی در پاکستان فقط برای پاکستانی ها با اهمیت نیست، دموکراسی پاکستان برای تمام دنیا با اهمیت است. در این عصر بهره برداری وتعبیر رادیکال از مذهب محبوب من، باید همواره به یاد بیاوریم که دولت های دیموکراتیک تروریست ها را تقویه نمی کنند، از آن محافظت نمی کنند، وبه آنان پناه نمی دهند. یک پاکستان دموکراتیک، آزاد ورها از سلطۀ دیکتاتوری نظامی، دیگر محل پرورش تروریسم بین المللی فراگیر نخواهد بود."(*)

گمانی برجای نمی ماند که خانم بوتو، نمی خواست تروریست ها حکومت او را بیازارند ویا در معرض اخلال قرار بدهند. اما چنان که در حکومت او در گذشته دیده شده است، حکومتی که خود را دیموکراتیک می نامید، هرگز وباز می نویسم که هرگز از رشد وتقویۀ تروریست ها برای پیشبرد مقاصد واهداف پاکستان در افغانستان خودداری نورزید. تروریست ها را محافظت کرد. تروریست ها پناه داد، در اختیارتبهکاران سلاح ومشاورین قرار داد.

چنان سیاست غلط در قبال هند و افغانستان، که گونه یی از سنت وعادت ومشغولیت روزمرۀ "آی.اس.آی" و گروه های مذهبی خشونت گرا ومتعصب پاکستانی و نظامیان را تشکیل داده است، از مردم پاکستان وافغانستان قربانی می طلبد. قربانی هایی که تا هنوز هر دو کشور دیده اند، صدای این نیاز را به گوش حکومتگران پاکستانی نیاویخته است که با آن تجدید نظر نمایند.
مرگ خانم بو تو و هزاران تن بیگناهی که قربانی انتحار وانفجار تروریست ها می شوند، مرگ هزاران تنی که در افغانسنان روی داده است، سیاست غلط مقامات پاکستانی را محکوم می کند.

ادامه دارد


• بی نظیر بهوتو، دختر شرق.خاطرات بی نظیر بهوتو ص ۵۵۶ . ترجمۀ علی رضا عیاری. انتشارات اطلاعات. ۱۳۸۶خورشیدی.