عزیز سیاهپوش در قلعهء نیازی ولسوالی بگرامی متولد گردیده، تحصیلات ابتدائیه را تا صنف دوازدهم در لیسهء حبیبیه ادامه داده است .

عزیز ســیاهپوش مبارزات سیاسی خود را از مکتب حبیبیه آغاز نمود. همیش لباس سیاه میپوشید که سمبول درد و رنج ملت مظلوم افغانستان نشان میداد. نامبرده ازجملهء مبارزین افغانستان و عیاران سرزمین خراسان بود که همیش از مبارزات حقهء آنها دفاع و پیروی می نمود .

عزیز سیاهپوش مرد آزاده ، متفکر ، وطندوست ، مردمدوست، صادق و دلیرب ود که شجاعت و دلاوری اش را مبارزان لیسهء حبیبیه به خاطر دارند. عزیز سیاهپوش مبارزات خود را در سلسله کوه های هندوکش و سپین غر افغانستان مرکزی از هزاره جات و نورستان آغاز نمود و بعد سفری به سرزمین خراسان و بغداد داشت. به پیروی و پشتیبانی مردم مظلوم با آزادیخواهان و جوانان دلیر آن دیار صحبت ها و ملاقات های انقلابی داشت و سپس سفری به سرزمین مردم شریف و آوارهء کرد ها و فلسطینی ها نمود. ملاقات های تعارفی و انقلابی با روشــنفکران آنجا انجام داده است که مردم کرد و فلسطین به نام این جوان افتخار آفرین و انقلابی افغان آشنایی کامل دارند. موقعی که دوباره از این سفر به وطن عزیز بازگشت نمود ، توسط ضبط و احوالات رژیم شاهی گرفتار و به زندان انداخته شد. بعد از سپری نمودن سلول های زندان خاندان نادری در سال ۱۳۴۱ خورشیدی از زندان رها گردید و بعدا به مبارزهء خویش ادامه داده و در مظاهرهء خودجوش ملی و مردی ۳ عقرب سال 1۳۴۳ خًورشیدی جوانان پوهنتون و لیسه های حبیبیه و غازی اشتراک ورزیده بود.

عزیز سیاهپوش خود را در یک گام قوی علیه استبداد و تظلم میدید و با جوانان لیسهء حبیبیه و برون از مکتب مثل زنده یاد داکتر علی بنیاد، قاسم واهب ، حسن سیغانی، سعید هروی، محمد رفیق، ولی شیونی و سایر رفقا ارتباط پیگیر داشت که مبارزهء مخفیانه را با هم انجام میدادند.

عزیز سیاهپوش یک مکتب خاص سیاســی بنام «عیاران سیاسی سرزمین خراسان »داشت و دلیرانه مبارزه می نمود. او آتشین مزاج بوده در صداقت و مردم دوستی خودرا استثنی میدانست. موصوف چوچهء گرگ داشت و آن را شبانه برای فعالیت های سیاسی اش استفاده میکرد. بالاخره چون عیار صفت بود، یکی از جوانان قریه به نام آغا بچه از او تقاضای سگش را نمود و عزیز برایش هدیه داد.

عزیز سیاهپوش با بانو طاهره بنیاد ارتباطات فرهنگی و سیاسی داشت. اکثرا کورس های ســواد آموزی را برای روشنگری زنان قریه ها ایجاد مینمودند که خدماتً ارزنده برای بانوان انجام دادند.

عزیز سیاهپوش رساله یی را راجع به کشته شدن بزرگمرد تاریخ عبدالخالق هزاره که نادرخان را به قتل رسانید، نوشته است و هم در بارهء علامه مولانا محمد عطاالله فیضانی مضمونی را تحریر و سوالات موصوف را پاسخ داد.

عزیز سیاهپوش دوستان خوبی مثل جانگل از قریهء ده خدایداد کابل داشت، که بعداً از دانشکدهء ادبیات فارغ گردید و از قریهء نیازی با دو برادر بنام قصیر و بصیر که هر دو در مبارزات خود جام شــهادت نوشیدند، آشنایی و دوستی کامل داشت و هم زنده یاد خلیل رستاقی از جملهء دوستانش بود که بعض غزلیات، قصیده، مقالات و اشعارش را نزد خود نگهداشته بود .

جاودان یاد عزیز ســیاهپوش به ورزش علاقهء خاص داشــت و اکثر با چوب سپر تمرین مینمود تا برای فعالیت های چریکی خود را آماده بســازد. این بزرگمرد تاریخ انســان تسلیم ناپذیر بود. برعلاوهء ورزش، به موسیقی کلاسیک و نواختن توله علاقه داشــت و نینواز خوب بود. این زنده یاد علاقمندان و مشتاقان زیاد داشت که از جمله میتوان از حیدری وجودی نام برد .

عزیز سیاهپوش گاهگاهی مینوشت و زمزمه میکرد:

دل من از تو سنگ هشیاری را نمیخواهم   

در ین صحرای سینه یک دل دیوانه

 میخواهمرهایی از قفس آغاز پروازیست مشکل تر

که من بگرفتن صیاد و دام و دانه

می خواهمو بارها تکرار می نمود:

 ای خلقیان، شما را من خوب می شناسم  عمال ارتجاع را من خوب می شناسمو

عاقبت این توده عصیان می کند  این بنای ظلم ویران می کند

 بالاخره این بزرگمرد تاریخ سیاست افغانستان را در سال ۱۳۵۳ خورشیدی در عصر جمهوریت تقلبی داوود گرفتار و سربه نیست گردید.

پارچه های تمثیلی توسط شاگردان حبیبیه که ساخته شده بود به اجرا گذاشته میشد .