کابل ناتهـ، Kabulnath


 

دکتر محمود حبیبی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 

 

 

۱

 

 

 

۲

 

 

 

۳

 

 

۴

 

 

 

۵

 

 

۶

 

 

۷

 

 

۸

 

 

۹

 

 

 

۱۰

 
 

             دکتر محمود حبیبی 

    

 

 

 

بخش اول:


طوریکه قبلاً هم نوشته شده بعد از ختم دورۀ طالبان وظهور دورۀ جدید،Afghan Feminine Association "موسسۀ زنانۀ افغان" که در وقت طالبان هوم سکول های صنایع دستی را پیش میبرد، بنام (NAWA) New Afghanistan Women Assocation موسسۀ زنان افغانستان نوین (نوا) تغییر اسم داده و هوم سکول ها را به سواد آموزی تبدیل نمود و برنامۀ تعلیمات سریع یعنی سه صنف در یک سال ۱۲ ماه را برای دختران و زنان جوان شروع نمود که دختران را بعد ازختم سه صنف به اجازۀ وزارت معارف و اجازۀ فامیل شان بعد از طی امتحان سویه در مکاتب رسمی به صنف ۴ یا ۳ داخل می نمود.

 



 

 


پروژۀ سواد آموزی تا سال 2005 میلادی در نواحی مختلف کابل چون قلعۀ وکیل، میدان هوایی و مکروریان ها، چهل ستون و آغا علی شمس دوام نمود که در حدود ۸۰۰ دختر و زن باسواد شدند و تعدادی از دختران طبق پروگرام شامل مکاتب رسمی شدند و تعلیمات شانرا ادامه دادند و در پهلوی آن پروژه های کوچک آگاهی دهی و ورکشاپ ها در مورد حقوق زن در شریعت اسلام و قوانین نافذ کشور هم اجرا می شد. تا سال 2006 میلادی که موسسۀ نوا تصمیم گرفت به کمک مالی موسسه آلمانی Gtz پروژۀ تأسیس ستدیوی حریر پرودکشن را روی دست بگیرد و تعدادی از دختران جوان را در مورد تولید برنامه های تلویزیونی آموزش بدهد.
 

 






حریر پرودکشن از سال 2007 میلادی تا سال 2015 میلادی درحدود۱۵۰ برنامه و سپات ها (نمایشنامه های کوچک) تلویزیونی و رادیویی در مورد تامین حقوق زن، قانون خانواده، قانون اساسی و موادیکه در قانون اساسی حقوق زنان را تقویه نموده، منع خشونت علیه زن، توضیح عنعنات پسندیده و ناپسند ، تجارت و ده ها موارد دیگر مربوط به زن را توسط آگاهان امور اجتماعی (زنان و مردان) تولید نموده که توسط رسانه های تصویری و صوتی نشر شده و به مردم آگاهی داده است.


 


یکی از برنامه های دلچسپ حریر پرودکشن برنامۀ خط قرمز بود که خانم حبیبی در اولین برنامه هدف آنرا تشریح نمود: "موسسۀ نوا طی مصاحبه های متعدد با آگاهان امور اجتماعی و فرهنگی توضیح و آگاهی می دهد که کدام اعمال که مقابل زن صورت میگیرد باید بالای خط قرمز باشد و کدام خشونت ها و اعمال پایین خط قرمز است که باید مقابل زن صورت نگیرد. این برنامه برای یک سال و ۴ ماه برنامه در تلویزیون خورشید، بگفتۀ خودشان در وقت طلایی ساعت ۷ و ۴۵ دقیقه شب نشر می شد. اینجا چند عکس را منحیث نمونه آورده ایم:





 


*****

پروژۀ "چرا جنگ" پروژۀ بود از موسسۀ جامعه باز افغانستان و برنامه های تلویزیونی را شامل می شد که پرودیوسر، کمره مین و گوینده، آدرس های قربانیان جنگ را به کمک موسسات همکار پیدا می کردند می رفتند و قصه های رنج های شانرا ثبت می کردند. این قصه ها شامل بود بر راکت هایی که به خانه هایشان اصابت کرده بود و شهیدانی که داده بودند و ویرانی ها ... این برنامه ها از قربانیان جنگ های کابل و اطراف کابل، قریه های اطراف سالنگ، از خانه هاییکه روس ها بمبارد نموده بودند و در مزار شریف مواجه با گور های دسته جمعی شدند که در جنگ های موقع تصرف مزار توسط طالبان صورت گرفته بود.



*****

موسسۀ زنان افغانستان نوین (نوا) در سال 2005 میلادی عضویت شبکه زنان افغان را حاصل کرد. وخانم حبیبی به حیث عضو ارشد شبکه و زمانی هم به حیث عضو بورد شبکه در جلسات شبکه اشتراک می نمود.








پروژۀ ساخت فلم "فاطمه" یکی از شاهکار های فلم ساز شناخته شدۀ افغان، انجنیر لطیف بود که به زبان دری ساخته شد و بعد برای ولایات پشتو زبان به زبان پشتو دوبله شد و زیر نویس انگلیسی نیز در آن اضافه شد. این فلم خشونت یک شوهر بی سواد و زورمند را مقابل زن و دخترش ترسیم می کند ،که در ۱۲ ولایت افغانستان برای بیش از ۲۰۰۰ نفر نمایش داده شد. البته قبل از نمایش فلم مدیر پروژه به تماشاچیان تفهیم می نمود که بعد از تماشای فلم بحث آزاد است و قصه های زنانی که خشونت ها را گذشتانده اند یا می گذرانند را می شنویم و بعد از آن نظریات مردان و زنان را در مورد خشونت های چون این فلم ثبت می نماییم.



فشردۀ تحقیق و تحلیل تجاوزات جنسی علیه زنان و اطفال در شش ولایت کشور:


شفیقه حبیبی می گوید: "من به همکاری UN-Women و قاضی هما علیزوی به یکی از جلساتی که در وزارت عدلیه به اشتراک قانون دانان داخلی و خارجی دایر میشد حاضر شدم و این مختصر تحقیق را قراأت نمودم که با کف زدن ها تأیید شد. جناب رسولی رییس جلسه گفتند: ما به این گونه تحقیقات ضرورت داریم تا قوانین ما مستند باشد، و خطاب به گروپ ما گفتند: حالا شما خودتان یک مسودۀ قانون تجاوزات جنسی و جزای آنرا مطابق تحقیق بسازید و به من بیاورید. درگروپ ما خانم زرقا یفتلی رییس موسسه تحقیقی زنان و اطفال، مسیحه فایز و آقای احمدی از UN-Women و بعضی دیگر حاضر بودند و این افتخار نصیب موسسۀ نوا شد که با این تحقیق و دادخواهی خود دریچۀ برای بوجود آوردن قانون را وسیله شد."
یکی از موارد حاد در جامعۀ افغانستان پدیدۀ خشونت علیه زنان و اطفال است و یکی از چهره های زشت این پدیده (تجاوز جنسی) بر زنان و دختران می باشد که همواره قربانیان زیادی از این قشر جامعه گرفته و می گیرد. این تحقیق در شش ولایت تخار کندز، بلخ ، جوزجان، سرپل و هرات به شکل میدانی صورت گرفت و بیش از دو هزار سوالنامه جواب داده شد و طبق پروتوکول با وزارت امور زنان، همکاری ریاست های آنوزارت را در ولایات داشت. در اینجا فیصدی نتایج سوالنامه ها را میخوانید:
+ درجواب سوالی که : تجاوز جنسی در ولایت شما واقع شده یا نخیر؟ گزینۀ بلی با ۶۳.۷ درصد ، در رقم بلند آمار قرار دارد.
 +به جواب سوالی که : آیا قضایا مورد پی گیری قرار می گیرند یا نه؟ در مجموع شش ولایت ۵ فیصد جواب دادند که قضایا مورد پی گیری قرار نمی گیرد.
+علل اینکه چرا قضایا مورد پیگرد قرار نمی گیرد، ۳۶ فیصد جواب دادند که مجرمین ( واسطه دار، قدرتمند و پولدار) و یا به گروه خاص منصوب هستند.
+ علل وقوع تجاوزات جنسی در مجوع شش ولایت را ، ۳۰ فیصد عدم ترس یا معافیت از مجازات و حمایت از مجرمین، ۲۷ فیصد عدم آگاهی از دین مقدس اسلام و عدم تبلیغ علمای دین درین مورد و مصارف گزاف عروسی ها که بازهم به عدم تبلیغات علمای دین در مساجد ارتباط می گیرد بیان کرده اند.


عاملین تجاوزات جنسی:


- اشخاص با نفوذ، قومندان های مسلح و افراد مسلح غیر مسوول با ۳۵ فیصد ، بلندترین رقم آمار تحقیق را در این گزینه نشان میدهد.
- سایر افراد، شامل اعضای خانوادۀ قربانی (مخصوصاً پدر/ برادر/ ماما/ کاکا / وغیره را ۱۸.۲ فیصد بیان کرده اند.
- فیصدی های دیگر مربوط می شود به معتادین، عقده های شخصی و تعدادی که جواب نداده اند.
همچنان روایت و چشم دیدی که پاسخ دهندگان در پرسشنامه ها درج نموده اند که مستند است ولی اکثر این قضایا به سارنوالی و محاکم اطلاع داده نشده و هم به رسانه ها گفته نشده است.
از جمله ۲۴۵ روایت قضیه تجاوزجنسی که در پرسشنامه ها درج شده است ۴۰ قضیۀ تجاوز از طرف اعضای فامیل بوده است و ۶۵ قضیه تجاوز علیه اطفال از سن ۶ ماهه الی ۱۳ ساله بوده که ۲۵ فیصد طفل ها فوراً فوت شده یا به قتل رسیده اند و تعدادی هم بعداً فوت نموده اند.
به طور نمونه یک روایت را برای شما بیان می کنم:
پدر بالای سه دخترش تجاوزه کرده، هنگامی که بالای دختر چهارمش می خواسته تجاوز نماید موفق نشده، زیرا دخترش صدای خود را بلند کرده و فامیلشان خبر شده. (فورم شماره ۱۰۰ ولایت بلخ)
این قضیه دو پیام بسیار مهم دارد، این دختر یک قهرمان است که صدای خود را مقابل خشونت بلند کرده و یک الگو است برای دیگر دختر ها و زنها که در مقابل هر نوع خشونتی که بالای شان واقع می شود باید صدای خود را بلند کنند، دوم اینکه وقتی یک دختر معصوم و عفیف در خانوادۀ خود مصوون نباشد پس به کجا پناه ببرد.
یکی از یافته های دیگر تحقیق این بود که در ولایت سرپل قضایای تجاوز جنسی اکثراً توسط جرگه های موسفیدان و بزرگان منطقه با گرفتن پول از مجرم متجاوز به فامیل قربانی و یا هم با بد دادن یک دختر از فامیل متجاوز به فامیل قربانی ختم می شود که متاسفانه قربانی تجاوز جنسی باز هم زن و دختر است.
موسسۀ نوا مجموعۀ مکمل از ارقام و آمار تحقیق و نظریات کارشناسان کارگاهای تحلیلی را با روایات وچشم دید ها در رسالۀ چاپ نموده است. در پایین چند نمونه از ورکشاپ های تحلیلی با اهل خبره در مورد دریافت عوامل تجاوزات جنسی علیه زنان و اطفال را میبینید.
 

 



رسالۀ تحقیق و تحلیل تجاوزات جنسی علیه زنان آمار و ارقام در شش ولایت

ادامه دارد


 

بالا

دروازهً کابل

الا

شمارهء مسلسل    ۴۲۳    سال هــــــــــژدهم              جدی         ۱۴۰۱    هجری  خورشیدی         اول جنوری 2023