از همین سروده پرداز:

[١]

[٢]

[٣]

محمود فارانی

رود آتش

پرتو سرخی ز سقف افتاد
برتن رقاصهء زیبا
او برخود لرزید و چرخی خورد
دامنش زد چتر و شد بالا


در کنار پردهء مخمل
پنجه ای لرزید بر گیتار
چشم ها شد خیره سوی من
خموشی افتاد بر تالار


همنوا با نالهء گیتار
پیکر رقاصه جنبان شد
پیرهن از دوش او لغزید
سینهء او نیمه عریان شد


در سرا شیب دو پستانش
گژدمی زرین همی رقصید
بر فراز ران سیمینش
عقد مروارید می رخشید


پیکرش شمعی از مرمر بود
موی بورش شعله یی سرکش
نه، تن او کوهی از یخ بود
نور قرمز، رودی از آتش

 

***********