|
کابل ناتهـ، Kabulnath
از همین سروده پرداز:
|
محمود فارانی
شعلهء خاموش
در دل آسمان آبی رنگ از بر ابر پاره های زرین ماه زیبا همی فروپاشد نور بر پیکر سپید زمین
می وزد روی شهر رفته بخواب باد سردی ز دامن کهسار غرش تند باد می پیچد در خم کوچه های خامش و تار
بام های ز برف پوشیده شاخه های برهنه و لرزان عکس لبخند ماهتاب قشنگ روی یخهای روشن و لغزان
همه در پردهء سیاهی شب می نماید به چشم خیرهء من همچو آن خطه های جادویی که بود در فسانه های کهن
پرتو سرد ماه از روزن او فتاده درون کلیهء تار سایهء نیمرنگ می لرزد چون تنم روی سینهء دیوار
شعله های طلایی آتش سرنفهتند زیر خاکستر شمع هم مرد و ماهتاب نشست خفت آهسته، دیدهء اختر
من کنون می روم به عالم خواب می برم رنج زندگی از یاد می سپارم به دست رؤیا ها روح افسرده و دل نا شاد
*********** |
