ما بی چراغ بودیم
در سالهای سر پا شب
در شبهایی که ماه آواره ترین صداست
و حنجره آسمان زمانهء من
ویرانه سکوتی
ما بی چراغ بودیم
اما گام زنان در کوچه هایی که از هجر آزادی ترک برداشته بودند
ما می جستیم
که نسل نگاهان ما در جستجوی آن ستاره گذشت
ما اساطیری شدیم
آنچنانکه
دمیدن خورشید افسانه یی را
مانده شد
ما ندیدیم
اگر تو آزادی را نگریستی
از چشمهای ما یادی کن.