غزل های نشرشده
ازهمین
دیوان

1+2

3+5

غزل

(6)

بشهبازان قربش آشيان پی آشيانی ها

نفس در سينه پيچيدن نشان پر فشانی ها

زليخای معاد خويش را از جان خريدارم

عزيز مرگ ما حاکم بمصر زندگانی ها

صدای پا نباشد قاصد امواج دلها را

ز جوش قطر ها دارم بشب سيلاب رانی ها

دلم دارالسبيل و از عطش جانی بلب دارم

نداند آن راه خويش را از ناتوانی ها

بر اوج منبر تن مولوی جان مزين شد

حديث عشق ميگويد شنو در پی زبانی ها

ز جوش هر نفس صد موج معنی ميزند بحرم

کجا اندر شمار آيد حساب نکته دانی ها

صلای خلوة و سجاره ايعارف نميدانم

بلب عذر  حنون دارم بسر درد گرانی ها

غزل

8

نه تبار زير و بم آشنا شده دست پرده نواز ما

چو بمصر پی طرفی رسی نفسی عمر دراز ما

بکنشت وديرم از آن روان که نشان ز دلبر ما بگو

سر مو مرا بود او عيان ز وفا بهانه طراز ما

همه حسن و جمله به نظر بود همه چشم شو بلقای تو

زبرای ديدن روی او خور شوق ديدهء باز ما

بنگر لوامع ماه ما که خور است سايهء مقابلش

ز غبار هستی ما بود بميانه پردهء راز ما

بحريم خاص قدم مرا نقدم عروس حدوث را

ز حرير خون همهبسترم دم تيغ بالش ناز ما

بانيس ظلمت شام غم دل خو گرفته اين گدا

بکنار صبح نشاط شد ز نهيب سوز گداز ما

ز ترانه ازل احمد ارسداين نکات شرر فزا

که بجا است ناز سوال تو بجواب نون نياز ما

غزل

 9

ببازار عدم بينی ز جاج خود نه بينی را

ز عکس خود باموزی آشارت قم باذنی را

برون از شهر بند گفتگو ها گفتگو دارم

نميدانم که می آموز د اين معجز بيانی را

نهادن سر بپای خويشتن هر کس نميداند

بلی اقطاب داند مرکز و مکز نشينی را

خوش آنکس کو عنان اختيار خويش بگذارد

تواند تافتن سر پنجه جان آفرينی ها

بهر دور يکی را سر بلندی ميشود حاصل

درين دور احمدا زن سکه ء صاحبقرانی را

***********