|
شمع گفت به بال سوخته پروانه ای
سر عشق گر طواف جلوه هایــــــم
چه خوشبخت آن وصال بـــــزودی
طپش عشق و عشق است طپــــیدن
غرقه گرداب بودن چه حاصـــــــل
چرا بیگانهء عشق عـــــــــــــزیزی
مفتون هوس همی باشـــــــد غــــلام
چو دشوار منزل ترک سفـــــــر چه
فروغم مشعل گم کردگانســـــــــــت
تو مظلوم و مــرا ظالم بگویــــــــند
نماند تا ســـــــــــحر گرد و غباری
وحید عشق دنیا بازیست با مـــار ها
|
مرگ تو شـــــعلهء من با طپش هاست
جان بازی ســــــــازش سوزش هاست
مرگ آهســـــــتگی با دل ریش هاست
ایستن از طپش شیوهء مـــــیش هاست
وصل شرین رهی فـرهاد کیش هاست
ز خود بیگانگی پیوندی خویش هاست
غلامی نه پشت با پیـــــــــــتش هاست
شروع طریقت به انجــام روش هاست
وزین بست شراری با کشمکش هاست
ظلم ظالم نی زمن از پیــــــــش هاست
غبار از درشـــــــــتی سرزنش هاست
مرگ مـــاربازان ز مار و نیش هاست
|