کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             

   بودن یک کرسی برای نماینده ی منتخب هندوان و سیکهـ های افغان
در پارلمان
 حق مسلم این اقلیت مذهبی می باشد

 

آغاز پروسه

کانون آسمایی، همزمان با تدویر لویه جرگهء اضطراری پیوست شماره چاپی آسمایی که هنوز انلاین نشده بود، رسالهء کوچک ولی پرمحتوای را که در برگیرنده گفت و شنودها و نوشتار ها بود در ماه می سال٢٠٠٢ چاپ و نشر کرده بود.

جناب حمید عبیدی مدیر مسؤول مجلهء آسمایی با دکتور سیدعسکر موسوی، پوهاند دکتور محمد احسان روستامل، محمد آصف آهنگ، پوهاند دکتر اسماعیل قاسمیار، دکتر رنگین دادفر سپنتا، مصاحبه ها داشت.

در بخش نوشتارها، یادداشت هایی از پروفیسر دکتر عنایت الله شهرانی، حمزه واعظی، برگردانی از کاوه شفق آهنگ، مسعود راحل و این هیچمدان قلم شکسته، بازتاب یافته بودند.

 


 

یادداشت ایشور داس *

 

دعوتی که به ارتباط نظردهی پیرامون لویه جرگه آینده از روشنفکران افغانی صرف نظر از تعلقات قومی، زبانی، مذهبی، دینی و سمتی و موقف اجتماعی شان به عمل آورده اید، کاریست درخور ستایش و پسندیده که درین راستا مؤفقیت مزید برای تان آرزو می کنم.

 

امید قوی دارم که ایزد تونا، اکنون نیایش مردم شریف ما را پذیرفته و مهربانی خواهد فرمود تا ازین فرصت استفادهء اعظمی و معقول صورت گرفته، اساس قانون زندگی آزاد، امن و مطمئن مردم کشور مان گذاشته شده و بالاخره وطن عزیزما دارای قانون اساسی گردد که کاملأ مطابق نورم ها و میعار های قبول شده ملی و بین المللی باشد.

 

کشور مان در روند ٢۳سال جنگ منحیث لابراتوار تطبیق دیدگاه های گوناگون سیاسی قرار گرفته، دول کشورهای همسایه شمالی، غربی و شرقی ما آنچه که می توانستند، در حق مردم ما روا داشتند. ایالات متحده امریکا با یارانش هم در تعمیل خواست شان هیچ کسری را برجا نماندند. مؤسسه ملل متحد، یونسکو و یونسف و عفو بین المللی و برخی سازمان های دیگر بین المللی گاه گاهی به صدای ملت مظلوم ما گوش داده و جهان را به فاجعهء افغانستان ملتف ساخته و عواقب مسأله را هوشدار می داند.

 

مگر قربانی اصلی این تطبیقات ایدیولوژیک سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کلأ مردم شریف افغانستان بوده که با گوشت و پوست خویش اثرات جنگ را لمس کرده اند. مهاجرین افغانی در سراسر گیتی به یقیین درک کرده اند، که تجمل دیار غربت هرگز فضای گرم و آشنای کلبهء ویرانه ای خود ما را ندارد. اکنون که در ماه جون بیشتر از یکهزار و پنجصد نماینده از داخل و خارج کشور در لویه جرگه اشتراک می ورزند و دولت آلمان جمیع مصارف این گردهمایی ملی ما را بردوش گرفته است، تاریخ مسؤولیت عظیمی را بردوش این نماینده گان محول کرده تا در مورد مسایل مبرم و بسیار حساس دورهء انتقالی که به یقیین در تعیین مسیر آیندهء ملت و وطن ما اثر مهم دارند، تصمیم اتخاذ نمایند.

این وابسته به نمایندگان لویه جرگه است که کدام راه را برای ملت و وطن ویرانه مان انتخاب می کنند؛ به پنداشت من در این میان تنها دو راه و دو مسیر وجود دارند: یکی ادامهء جنگ، برادرکشی، تعضب مذهبی، جنسی، نژادی، قومی، ویرانی، عقبمانی، فقر، بدبختی و فریب همسایه گان و ادامهء از خودکشی و بیگانه پروری و راه دیگر که قاطبه ملت تشنه و خواهان آن اند: یعنی راه نفرت از جنگ و برادرکشی، راه هم بسته گی و وحدت ملی، احترام و رعایت حقوق بشر در مورد همه اعم از زن و مرد، تساوی حقوقی همه شهروندان افغانستان بدون در نظرداشت هرگونه تبعیض و امتیاز جنسی، قومی، زبانی، سمتی و عقیدتی. گذشت از اشتباهات یکدیگر و رسیدن به همدلی و برادری و برابری و همزیستی سازنده و پربار در چهار چوب نظام دموکراسی.

دست یازیدن به اصول و ارزش های والای وحدت ملی، حقوق بشر و موکراسی و رفتن به سوی ساختن جامعهء مدنی معاصر.

گرچه در شرایط امروزی عملی شدن اصول یادشده دشوار جلوه می نماید، ولی هرگز ناممکن نیست. با همت و عزم راسخ واحد و آگاهانه ملی می توان به سوی آن مامول حرکت کرد. اگر چنین نکنیم بدیل آن همانا تجربه ٢۳ساله است که آن را داریم و ما را به این روزگار انداخته است.

 

در اوراق تاریخ پنجهزار سالهء کشور مان مسجل و روشن است که هندوباوران و سیکهـ های افغان منحیث عضو خانوادهء شریف افغانها از کهن ترین باشندگان این سرزمین می باشند. حقوق مدنی و سیاسی این هموطنان ما زمانی کم، گاهی ظاهرأ تا حدی مساوی و در برخی مراحل بسیار محدود بوده است. واما، این ها در هنگام سلطهء طالبان به حیث یک اقلیت مذهبی از نظر حقوقی و عملی در وضع بسیار رقتباری قرار داشتند.

نحوه برخورد قانون و دید سیاسی نامناسب حکومت های وقت گاه گاه باعث آن شده که اقلیت مذهبی هندوان و سیکهـ های افغان ناگزیر به مهاجرت به هندوستان گردند چون زمینه و امکانات مهاجرت و زیست برای این افغانها در سایر کشور های همجوار مساعد نبوده است، ناگزیر اغلبأ به سوی کشور هندوستان رو کرده اند. همانگونه که سایر مهاجرین افغان نیز حتی الامکان کوشیده اند تا به کشور هایی مهاجرت کنند که از نظر فرهنگی، زبانی و میزان امنیت جانی و امکانات برای شان محل مناسب تر باشد. از همین نظر آنانی که امکان انتخاب داشتند، شماری همسایه غربی و شماری همسایه جنوبی و عده یی هم همسایه گان شمالی و سایر کشورهای منطقه را ترجیع دادند و تهیدسترین ها هم نزدیک ترین محل را. روی همین اصل، ما هندوها و سیکهـ های افغان هم مادامی که به ترک زادگاه بینظیر خویش ناگزیر شدیم، عمدتأ پناهگاه اولی و مؤقتی مهاجرت ما کشور هندوستان بود. ولی هندو و سیکهـ بودن هیچگاهی این معنی را نمی دهد که گویا هر هندویی، هندی یعنی هندوستانی است. درین مورد نزد برخی هموطنان ما یک سوء تفاهم دیگر در رابطه با پیشینه و منشهء ما این پندار وجود دارد که گویا ما از کشور هند به افغانستان هجرت کرده ایم ویا هم اخلاف اسرای جنگی سلطان محمود غزنوی هستیم. این تصور هیچ پایه تاریخی ندارد. برای روشن شدن واقعیت، کافی است بگوییم که تا قرن هفتم میلادی، اکثریت باشندگان سرزمین ما، پیرو بودیزم و هندویزم بوده اند. اسلاف ما آیین و کیش خود را حفظ نموده و به نسل های بعدی شان این افتخار را بخشیدند که منحیث هندو و سیکهـ افغان زندگی نمایند.

پندار نادرست دیگر که در رستای تاریخ ما هندوان وجود دارد که گویا ما اولادهای اسرای جنگی هستیم که سلطان محمود بعد از لشکر کشی به هند با خود همراه آورده بود. ولی زیستن همگون هندوان و سیکهـ های افغانستان در بسا ولایات کشور که فرقی با دیگر شهروندان شان ندارند خط بطان به پندار نادرست بالا می کشد. هرگز قصد و علاقه ندارم که در این یادداشت مختصر در مورد کارهای سلطان محمود غزنوی، به داوری بپردازم. ولی وقتی در این مورد فکر می کنم با خود می گویم که ایکاش این شنهشاه شعر پرور، در تاریخ، به جای "بت شکن"، لقب شاه ی "اعمارگر مکاتب، شفاخانه ها" و سایر مؤسسات عامه را کسب کرده می بود و از روی صداقت نمی توانم این فکر را با شما در میان نگذارم.

 

طوری که می دانید زردشت این ابرمرد اندیشه با درفش خورشید هم از همین سرزمین قیام نموده و مردم را به گفتار نیک، کردار نیک و پندار نیک دعوت نمود. بودیزم نیز از همین سرزمین حیات دوباره یافت. آثار موزیم هده، موزیم کابل و موزیم های بین المللی دارنده اسناد و مدارک زیاد تاریخی این حقیقت اند.

گذشته از اینها به اساس نورم شناخته شده در سراسر جهان یعنی "حق تولد" ما هندوان و سیکهـ های افغان نیز این حق را به از اصطلاح از هشت پشت به ارث برده ایم و برخود می بالیم که عضو خانوادهء سربلند افغانها هستیم.

 

به هررو گذشته، گذشته است و تاریخ چنان است که واقع شده است. اینک با گذشت از گذشته و پرداخت به آینده مطلب اصلی را دنبال می کنم. تا جایی که نگارنده با همکیشان خود موضوع را مطرح کرده ام خواست و آرزوی هندوان و سیکهـ های افغان در عرصهء حقوقی و سیاسی چنین است:

الف ـ در عرصهء اجرای مراسم مذهبی

 

۱- شناخت شخصیت حقوقی معابد و درمسال ها و مکان نذر آتش میت هندوان و سیکهـ های افغانستان، و لغو روش فعلی که منحیث دارایی شخصی ثبت بوده و شخصیت حقوقی ندارند.

٢- اجازه آبادانی و ترمیم معابد و درمسالها و مکان های نذر آتش میت، بنابر نیاز زمان و اثرات جنگ بر آنها.

۳- تطبیق یکسان قانون پرداخت مالیه محصول صفایی، مصارف آب و برق مساجد شریف و تکیه خانه های کرام و سالون های شهری، حضیره ها و موتر حمل جنازه به شکل مشابه و مساوی در مورد معابد، درمسالها و مکانهای نذر آتش میت و موتر حمل میت.

٤- رفع اعتلاق به کفر گفتن، عدم پذیرش اجباری آیین اسلام و رفع هرگونه تحقیر و توهین مذهبی هندوان و سیکهـ های افغان و عدم اهانت به تلک (قشقه) و کیس (موی دراز سر) درج قانون گردد و متخلف آن جزا ببیند زیرا در گذشته ها ما به سادگی مهتم به "کفر گفتن" و جبرأ به تغییر آیین وادار شده ایم.

 

ب ـ در عرصهء زبان مادری

تدریس زبان مادری هندی و پنجابی برای کودکان هندوان و سیکهـ های افغان در مکاتب ابتداییه.

ج ـ تساوی حقوق در مسایل پارلمان. موجودیت نماینده یعنی وکیل منتخب از اقلیت مذهبی هندو و سیکهـ در ولسی جرگه و مشرانو جرگه . نه انتصابی از سوی دولت.
در گذشته نیز در هنگام تدویر لویه جرگه ها یک الی دو نفر از هندوان و سیکهـ های افغان به گونه انتصابی به صفت نمایندگان آنها اشتراک کرده اند که هرگز قادر به این نبوده اند تا از خواست و نیازمندی های معقول همیکشان خویش سخن بگویند و دست کم از پرستیژ و اعتبار اجتماعی لازم برخوردار باشند.

 

هرگاه لویه جرگه آینده برادری و برابری تمام افغانهای عزیز را اعلام بکند، هیچ قومی را بر اقوام دیگر به هیچ عنوانی نباید ترجیع دهد و همه افغانها را در برابر قانون متساوی الحقوق تثبیت کند و هیچگونه امتیازی را برای قوم و منطقه یی قایل نشود، در این صورت می توان به امر همگونی حقوق اتباع افغانستان و حاکمیت قانون باور پیدا کرد و برای بازسازی کشور جنگ دیدهء مان کمر همت بست.

 

اختلاف وضع در لباس افتاده است بیدل          ورنه خون یک رنگ است در پیکر طاوس و زاغ.

و السلام

* لویه جرگه دیالوگ دیدگاه ها، صفحات ۱٢-۱۶

 

ادامه پروسه

 

 

چرا دولت افغانستان،
به دادِ شهروندان هندو و سیکهـ افغانستان نمی‌رسد؟

 

به داد مظلومان هندوباور و سیکهـ های افغانستان باید رسید

 

 

به گونه‌ی که هموطنان شریف از نشرات رسانه های گروهی و انترنیت آگاه هستند، جامعهء هندوباوران و سیکهـ های افغانستان در پهلوی بسا مشکلات اجتماعی، به دو دشواری دیگر حیاتی دست‌وگیربان اند.

 

۱- محل آتشسپاری میت هندوان و سیکهـ های کابل و دیگر ولایات افغانستان از سوی زورمندان به بهانه‌های غیرموجه و به گونه غیرقانونی به تصرف آمده اند که به گونه دایمی آتشگاه‌ی میت در کابل و دیگر ولایات‌ی‌که شهروندان هندو و سیکهـ در آنها زیست دارند، وجود ندارد و پریشانی عمده و جانکا را باعث گردیده است. در حالیکه اسناد شرعی این محلات در دسترس مردم هندوباور افغانستان است و دفاتر بلدیه ها نیز از ثبوت این ادعا پر از اوراق و مدارک است، ولی تعدادی از زورمندان متعصب نمی گذارند که حق به حقدار برسد.

 

٢- کودکان هندوباور و سیکهـ های کابل و دیگر ولایات افغانستان، به بهانه عدم توانمندی ارگان امنیتی در رابطه با تامین امنیت ایشان از چند سال به اینسو مکتب نمی‌روند و از نعمت حیاتی سواد بی‌بهره مانده اند.

  

راه حل این مشکلات  از امکانات به دور نیست. دولت  جمهوری اسلامی افغانستان باید محل آتشسپاری را  به صاحبان اصلی آن که جامعۀ هندوباوران و سیکهـ های افغانستان  استند، بسپارد. امنیت مراسم آتشسپاری را تأمین کند.

 

کودکان هندو و سیکهـ نباید از نعمت سواد دور بمانند تا در آینده مصدر خدمات نیک برای خانواده و جامعه شوند. درست نیست که برای شان مکتب جداگانه تاسیس گردد. ایشان باید همگام با کودکان سایر شهروندان افغانستان درس و تعلیم یابند و با حق مساوی در زندگانی اجتماعی سهم بگیرند.

 

یکی از راه های حل هر دو مشکل به گونه پیشنهادی چنین می‌تواند باشد:

 

الف – به منظور انجام دادن مراسم آتشسپاری میت، دولت افغانستان باید در مرکز شهر کابل و دیگر ولایات یک قطعه زمین دولتی را با مدارک قانونی آن به اختیار جامعه هندوباور و سیکهـ افغانستان قرار دهد و یک یک پایه ماشین آتشسپاری میت را از کشور هاییکه دولت افغانستان با آنها روابط همکاری دارد وارد نماید و مصارف آبادانی محل، خرید و راه اندازی ماشین یادشده را متقبل شود.

محلاتی به تصرف در آمده را از چنگ زورمندان رها ساخته و آنها را منحیث دارایی عامه و بنا های تاریخی در قید دفاتر محاکم و شاروالی ها گردند.

 

ب- کودکان هندوباور و سیکهـ افغانستان به گونهء دسته جمعی در یکی از مکاتب دولتی نزدیک محل زیست خانواده های این کودکان باید شامل گردند تا امنیت ایشان آسانتر تامین شده بتواند. کودکان هندوباور و سیکهـ های افغانستان در این مکاتیب در پهلوی دیگر مضامین نصاب تعلیمی، لسان هندی و پنجابی و علوم دینی را مطابق تقسیم اوقات اداره‌ی مکتب در ساعات علوم مذهبی اسلامی، آموختانده شوند.

 

ج- دولت افغانستان، وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان را وظیفه بدهد که از طریق رسانه های گروهی گوناگون، صمیمیت و برادری و همزیستی باهمی را تبلیغ کند و ذهنیت های نادرست را که در مورد بازمانده‌گان همباوران دیروز شان به وجود آمده برطرف گرداند.

 

 اهالی کابل ناتهـ  با توجه به  نکات ومطالبات بالا،از همه نهادهای مدنی، مدافعین حقوق بشری، ازشخصیت ها، نویسنده گان، شاعران، هنرمندان، رسانه های گروهی، تلویزون ها، رادیوها، و سایت های انترنیتی  وهمه آنانی که به وظایف دفاع از حقوق حقۀ انسانی می اندیشند، آرزو می برد که در پخش این فراخوان همیاری نموده وبا ابراز موافقت خویش در پای فراخوان نام خود را بنویسند.

 

این پیشنهادها به هیچ وجه در مغایرت قانون اساسی دولت جمهوری اسلامی افغانستان نیستند.

 

اهالی کابل ناتهـ

 

خواننده گان بلندمرتبت کابل ناتهـ،

هندوان و سیکهـ های افغان مقیم کشور المان، روز یکشنبه چهارم دسمبر، تظاهرات آرام و صلح آمیز را در شهر بن جهت تامین خواست هایی حیاتی و نیک شان: (تثبیت محل آتشسپاری میت در کابل و دیگر شهر های افغانستان - حق تحصیل و ادامه‌ی آن برای کودکان و جوانان هندو و سیکهـ – پایان تعضب و ستیز با دگر اندیشی- حق مساوی اشتغال در سکتور دولتی و خصوصی) به راه می اندازند تا دولت افغانستان را ملتفت مسوؤلیتش سازند

 

 

 


تظاهرات سیک‌ها و هندوها در کابل
 

 


آتشگاهم کجاست،

 

 

 

جایگاه اقلیت هندو و سیک در پیش‌نویس قانون انتخابات


اجمل بلوچ‌زاده  

 

هندو‌ها و سیکهـ‌ها، اقلیت‌های کشور، همواره مورد بی‌مهری حکام و دولت‌مردان افغانستان قرار گرفته‌اند؛ جایدادهای‌شان غصب شده، محدودیت‌هایی بر اجرای مناسک دینی‌شان اعمال شده و حتا مجبور ساخته شده‌اند برای این‌که از دیگران متمایز باشند، لباس زرد بپوشند؛ در حالی که حکومت بر اساس قانون اساسی، مکلف به دفاع از حقوق اقلیت‌هاست.

اکنون نیز، این شهروندان کشور مدعی‌اند که زمینه‌ی تحصیل برای فرزندان‌شان، کم‌تر مساعد است و نمی‌توانند به صورت درست، مناسک دینی‌شان را اجرا کنند.

بر اساس قانون اساسی افغانستان، «پیروان سایر ادیان در پیروی از دین و اجرای مراسم دینی‌شان در حدود احکام قانون آزاد می‌باشند.»

آن‌چه این نوشته را وا می‌دارد تا به مشکلات این اقلیت بپردازد، تعصبی است که حکومت نسبت به آن‌ها روا داشته است.

همه شهروندان، در برابر قانون دارای حقوق و وجایب مساوی‌اند؛ در این مورد ماده بیست‌ودوم قانون اساسی چنین صراحت دارد: «هر نوع تبعیض و امتیاز بین اتباع افغانستان ممنوع است. اتباع فغانستان اعم از زن و مرد، در برابر قانون، دارای حقوق و وجایب مساوی می‌باشند.»

از طرف دیگر، ماده ششم قانون اساسی چنین صراحت دارد: «دولت برای ایجاد یک جامعه مرفه و مترقی براساس عدالت اجتماعی، حفظ کرامت انسانی، حمایت حقوق بشر، تحقق دموکراسی، تامین وحدت ملی، برابری بین همه اقوام و قبایل و انکشاف متوازن در همه مناطق کشور مکلف می‌باشد.»

اما «هندوها نمی‌توانند نامزد ریاست‌جمهوری باشند.»

جایگاه هندو‌ها و سیکهـ‌ها در مسوده قانون انتخابات

شهروند هندو یا سیکهـ نمی‌تواند خود را به‌عنوان رییس‌جمهور نامزد کند و نمی‌تواند که یکی از معاونین رییس‌جمهور باشد، زیرا ماده سیزدهم، بند اول مسوده قانون انتخابات در رابطه به شرایط و اوصاف کاندیدهای ریاست‌جمهوری چنین صراحت دارد: «تبعه افغانستان، مسلمان و متولد از والدین افغان بوده و تابعیت کشور دیگری را نداشته باشد.»

در این‌جا، ما عملا شاهد نقض صریح ماده ۲۲ قانون اساسی هستیم، زیرا هندو‌ها و سیک‌ها اتباع افغانستان به‌شمار می‌روند، ولی تعصبات گاهی به حدی می‌رسد که حکومت‌ها به‌راحتی می‌توانند بسیار از اقلیت‌ها را از حقوق اساسی‌شان محرم کنند.

دیده می‌شود که برای اهل هنود [هندوان] و سیک‌ها [ی افغان]، فضای سیاسی تنگ‌تر از آن است که بتوان تصورش را کرد.

در مقابل، کوچی‌ها از امتیاز بسیار بالا در مسوده قانون انتخابات برخوردار‌‌اند. ماده چهارم بند بیست‌ویکم، کوچی‌ها را چنین تعریف می‌کند: «کوچی تبعه کشور است که فاقد مکان ثابت سکونت بوده، پیشه اصلی آن مالداری و نظر به شرایط اقلیمی از یک محل به محل دیگر نقل مکان می‌نماید.» این ماده‌ی قانون، کوچیان را تبعه افغانستان پنداشته است که در واقع مطابق ماده بیست‌ودوم قانون اساسی در برابر قانون دارای حقوق و وجایب مساوی استند.

زمانی‌که به ماده بیست‌ویکم مسوده قانون انتخابات مراجعه می‌شود، تعداد کرسی‌ها برای اعضای مجلس نمایندگان، چنین تقسیم شده است: «ولسی‌جرگه دارای ۲۴۹ کرسی می‌باشد که از مجموع کرسی‌ها به تعداد ۱۰ کرسی آن برای کوچی‌ها و ۲۳۹ کرسی دیگر با در نظرداشت تناسب نفوس به ولایات اختصاص داده می‌شود....»

در حالی‌که هر نوع تبعیض و امتیازدهی بین اتباع افغانستان ممنوع می‌باشد، ولی با آن هم دیده می‌شود که بعضی‌ها امتیاز بیشتر دارند. با این وجود، جایی برای اهل هنود و سیک[هندوان و سیکهـ های افغان] در مجلس نمایندگان در نظر گرفته نشده است. از طرف دیگر، چون هندو‌ها و سیک‌های کشور دارای جمعیت کم‌تر می‌باشند، در رقابت‌های انتخاباتی نیز توانایی کسب کرسی‌های پارلمانی را ندارند.

در یک جامعه دموکراتیک و قانون‌مند، هیچ نوع توجیه وجود ندارد که تبعیض و تعصب را قانونی بسازند. هندو‌ها و سیک‌ها حق دارند تا به مانند دیگران شهروندان، خود ‌را در پست ریاست‌جمهوری و معاونان رییس‌جمهوری نامزد کنند.

دولت باید، شرایط قانون انتخابات را به‌گونه‌ای سازد تا این اقلیت‌ها بتوانند در مجلس نمایندگان، مجلس سنا، شورا‌های ولایتی و شورای قریه، خود را کاندیدا کنند. هم‌چنین بر شهروندان افغانستان است تا به‌دور از تعصب رای‌شان را به نفع این اقلیت نیز، استفاده کنند.

در چنین شرایط باید برای اهل هنود و سیک [هندوان و سیکهـ های افغان] نیز امتیاز‌‌های قانونی لحاظ شود، تا این اقلیت‌ها بتوانند به حقوق اساسی خود دست یابند.

 

 

حقوق اقلیت ها


ملک ستیزی

 

حقوقِ اقلیت‌ها به معنای تأمین آزادی‌های شهروندی برای شهروندانِ یک نظام، بدون هیچ‌گونه تبعیض است. حقوقِ اقلیت‌ها، برای نخستین‌بار در سدۀ هژدهم، وارد فرهنگِ حقوقِ بین‌المللی شد. شکل‌گیری نظام‌های سیاسی در امریکای شمالی توسط گروه‌های اتنیکی، زمینۀ آن ‌را فراهم گردانید تا حقوق اقلیت‌ها به یکی از مؤلفه‌های مهمِ حقوق بین‌المللی مبدّل گردد. در دوران پس از جنگ دوّم جهانی، بحث پیرامون اقلیت‌های اتنیکی، گفتمانِ مهم روابط بین‌المللی در اروپای غربی شد.

مردم‌شناسان، سرزمینِ پهناور آسیا را سرزمینِ رنگ‌ها می‌پندارند. از این دیدگاه، کشورِ ما نمونۀ کم‌مانندی است که تعدّد فرهنگ‌ها (Multicultural) و تعدّد گروه‌های اتنیکی (Multiethnic) را در خود دارد. یکی از این گروه‌های پُرقدمتِ اتنیکی، سیکهــ‌‌ها و هندوها است. قدمت تاریخی سیکهــ‌ها در افغانستان، به سدۀ نوزدهم برمی‌گردد. آنان پیام‌آوران فرهنگِ جدید بودند که رنگ‌های فرهنگ باستانی ما را برجسته‌تر گردانیدند. تا پیش از جنگ‌های داخلی، شمار شهروندان سِکهـ در کشور، به ۵۰ هزار تن می‌رسید که بیش‌ترینه در شهرهای کابل، قندهار و جلال‌آباد جای‌گزین شده بودند. نبود برنامه‌های سالم در پیوند به حمایت‌ گروه‌های اتنیکی، تبعیض گسترده و بنیادگرایی اسلامی، سبب شده است که ما امروز، تنها نزدیک به ۳۰۰۰ شهروند سیکهـ داشته باشیم. امروز، هنگامی که از کوچه‌های کارتۀ پروان می‌گذشتم، آثاری از این هم‌میهنان مهربانم به دیده نیامدند؛ خانه‌های‌شان‌ را زورمندان گرفته‌اند؛ مراکز فرهنگی‌شان را نابود کرده‌اند و تنها سه عبادت‌گاه آن‌ها ـ که از نبود امنیت اجتماعی رنج می‌بَرَد ـ به شکل نمادین بر جای مانده‌اند. چندی پیش، گروهی از هم‌میهنان سیکهـ، به خاطرِ تهدیدهای مکرر و نبود محل مناسب برای سوزاندن مُرده‌گان‌شان، شکایت‌نامه‌یی به شورای ملّی ارایه کردند؛ امّا با دریغ که هیچ‌کسی این خواست‌ها را جدّی نمی‌پندارد. قانون اساسی افغانستان، تساوی حقوقِ شهروندی را برای گروه‌های اتنیکی به رسمیت می‌شناسد.

باور من این است که اگر احزاب سیاسی، نهاد‌های مدنی و بخشِ اقتصادی، به این مبحث مهم به گونۀ جدّی نپردازند، خطر انقراض این گروه اتنیکی پیش‌گیری‌ناپذیر می‌شود. وزارت اطّلاعات و فرهنگ که یکی از ناکارآمدترین ساختارهای دولتی است، باید به گونۀ جدّی به این معضل بپردازد. از دید من، کمیسیون نظارت بر تطبیق قانون اساسی که منابع بزرگی را بدون هیچ پی‌آمدی می‌بلعد نیز باید متوجّه مسؤولیت مهم ملّی‌اش شود.

این یک مسؤولیت ملّی در برابرِ تمام شهروندان بارسالت است.


  ادامه ی مبارزه

             
     
 

 

     

 

 
 

- اعلامیه مطبوعاتی
شورای مرکزی هندو ها و سیکهـ های افغانستان

 

-اعلامیه مطبوعاتی
 نهاد های جامعه مدنی
در حمایت از شهروندان هندو و سیکهـ افغانستان

 
 

 

     

 

 
 

- تفسیر حقوقی تصمیم شورای ملی بر رد کرسی پارلمانی برای هموطنان هندو و سیکهـ

 

- شرم مان باد از این ظلم مکرر مردم! مرثیه ای برای هندوباوران وسیکهـ های سرزمینم

 
 

 

     

 

 
 

- زین خلق پر شکایت و آزار . . . .

 

-گذری بر حذف کرسی نماینده ی پارلمانی
هندوباوران وسیکهـ های افغانستان

 

 
             
 

-'تداوم تبعیض علیه هندو باوران و سیک‌های افغانستان' بی بی سی

 

- حق نمایندۀ هندوباوران وسیکهـ ها در شورای ملی

 
 

 

     

 

 
 

چند پرکاش ایشرزی

نامه ای هندوباوران افغانستان
مقیم ایالت متحدهء امریکا

 

عنایت شریف

خاطره یی از دهلی
 

 
         

 

 
پیآمد های نخستین

 

جناب رییس جمهور افغانستان به تاریخ ۲۰۱۳/۰۸/۱۳ در نخستین دیدار خویش با ۵۲ تن از نمایندگان اقلیت مذهبی هندوباوران وسیکهـ های افغانستان، وعــده سپرد، که در جلسۀ هفتۀ ایندۀ کابینه، در بارۀ مشکلات این اقلیت غور وصحبت خواهد کرد. وی علاوه نمود که نتایج صحبت با اعضای کابینه را یک ماه بعد طی دیدار مجدد به اطلاع نمایندگان میرساند.

 
  طرح جدید کابینه افغانستان: یک کرسی در مجلس به هندوها و سیک‌ها
بی بی سی فارسی

بلندبردن ظرفیت مجلس نماینده گان از ۲۴۹ کرسی با افزودن یک کرسی برای نماینده منتخب هندوان و سیکهـ های افغان به ۲۵۰ کرسی

 
 

کرزی پس از هشدار هندوها مبنی بر ترک تابعیت افغانستان: افغانستان در نبود شما زیبایی خود را از دست می‎دهد

 

حسین رهیاب (میلاد بلخی)

باهم «نفس» بکشیم!

 

 

کرزی فرمان اختصاص یک کرسی به هندوها و سیک‌ها در پارلمان را
 امضا کرد

 

 

     

 

 

یک گام دیگر به سوی پیروزی
دیروز (۱۱سپتمبر ۲۰۱۳) دو رخداد مهم و فراموش ناشدنی را همراه داشت
۱- پیروزی تیم ملی فوتبال افغانستان
۲- گرفتن کارت رای دهی از سوی هندوباوران و سیکهـ های افغانستان تا از یک حوزه واحد انتخابات، نماینده انتخابی شان را در انتخابات آینده برگزینند.
براساس گفته ی آقای نورمحمد نور سخنگوی کمیسیون مستقل انتخابات، دیروز 55 نفر زن و مرد از اقلیت مذهبی هندوان و سیکهـ های افغانستان جهت گرفتن کارت رای دهی به مکتب تاجور سلطانه حضور به هم رسانیده بودند و برای متباقی شهروندان هندو و سیکهـ در یکی از درمسال های شوربازار کابل و دیگر ولایات هندونشین کارت رای دهی توزیع می گردد.

 

 

     

 

 
   

علی رغم تلاش های فعالین مدنی و اجتماعی در داخل و خارج کشور، اعتراض های جوانان از طریق شبکه های اجتماعی، اعتراض های گسترده هندوباوران و سکهـ های افغان در کابل و سایر شهرهای افغانستان، کرسی پیشنهادی رئیس جمهور ویژه هندوباوران افغان برای بار دوم در پارلمان به رای گذاشته شد و با کم آوردن رای، مورد تائید و تصویب قرار نگرفت.

    • Jawad Jalali هر کس خو کوچی نیست که چوکی اختصاصی بگیره...
    • Farid Bahman شورواي مولي دارد به طويله مبدل ميشود. درد أور است
    • Sarah Tarzi بي مروتي كم لطفي حدي داره اگر من بودم شايد ٥ كرسي مي دادم هم وطنانان صادق با وفا آرام مظلوم كه حتي دست شان به كشتن بك پشه الوده نيست ...متاسفم براي تك تك شان
    • Zarguna Ata lahnat ba en bei farhangan
    • فهیم صابر من از جمله كساني بودم و استم كه بايد براي هندوان يا سيكهـ هاي كشور ما يك كرسي بگونه اختصاصي همانگونه كه در مشرانو جرگه داده شده ، داده شود . با تاييد حرف آقاي جلالي كه نمونه اين اختصاصي براي كوچي ها وجود دارد اما استدلال نماينده هاي مخالف هم قابل تعمق است كه گفتند ،‌ اين هموطنان ما از راه مبارزات مدني و انتخاباتي حركت كنند .
      من شخصن اگر كدام كانديد از اين دسته هموطنانم داشته باشم ، دقيقن برايش راي خواهم داد .
    • Taza Saleh هندو ها بخش جدایی نا پذیر افغانستان بوده، در جنب دیگر اقوام هندو هایمان مالک این سرزمین اند، بگذار عمال پاکستان در لباس ملا هر چی در توان دارند بکنند.
    • Fawad Pamiry-Ayenah آیا شرم آور نیست ؟ برای سایر اقوام کجا رأی گیری شده که برای هندو باید شود .
    • Ischwar Dass سلام جناب فهیم صابر. ممنون حضور تان.
      عرض کنم در مشرانوجرگه یا مجلس سنا کدام کرسی برای نماینده ی اقلیت مذهبی هندوان و سیکهـ های افغانستان اختصاص ندارد. دکتر انار کلی هنریار از سوی رییس جمهور از سازمان حقوق بشر به گونه انتصابی سناتور گردید و این یک امر تصادفی شده که هندوباور است ویا جناب کرزی با یک تیر دو فاخته شکار کرده.
    • Ischwar Dass فواد جان پامیر مشکل ما تا اقوام دیگر فرق دارد. تجربه نشان داده که بدون نماینده انتخابی ما کسی به صورت واقعی خواستهای برحق مان را در پارلمان انعکاس نمیدهد بنابر اصل دیگر اندیش ستیزی. همین حالا در پارلمان تمام اقوام افغانستان نماینده دارند به جز از اقلیت مذهبی هندوان افغانستان. قربان تان
    • فهیم صابر بلي جناب ايشور داس عزيز ، با پوزش كه من اشتباه كرده بودم ، و اينست متن قانون تركيب اعضاي مشرانو جرگه كه راستي هم در آن تذكري از هندوان يا سيكهـ ها نرفته .

      ماده هشتاد و چهارم
      ...Mehr anzeigen
    • Fawad Pamiry-Ayenah داس عزیز ! گناه خود تان است . در بین هندوی افغان جنگ سالار ، آدمکش ، رهزن و دزد نداریم .پس چرا در چور خانه نماینده داشته باشند ؟
      اینها ادا های را در می آرند که گویا برای هندو خیرات می دهند . هندو قدیمی ترین باشنده ی این سرزمین است .عسکری کرده ، مالیه
      ...Mehr anzeigen
    • Ischwar Dass فدای همکاری فهیم جان صابر شوم. آوردن دکتر انارکلی به مشرانوجرگه در واقع خاموش ساختن وی بود زیرا زمانیکه خانم هنریار در سازمان حقوق بشر بود، خیلی فعالیت داشت و بهترین راه خموشی آن همین بود
    • فهیم صابر بلي در آن زمان اتفاقن من با داكتر اناركلي جان در يك گروپ كار ميكردم ،‌و تقريبن چندين برنامه مشترك را در رابطه با تعميم حقوق بشر پيش برده ايم .
    • Naikayen Parwez از طویله نباید توقع انسانیت برد . به جز از گند و کثافات دیگر چیزی بدست نمی آید !! حرمت نیک آیین
    • Atiq Yosofi بلی .... چرا برای بردران هندوی ما چوکی در پارلمان ندادن بخاطریکه... قاتل ...ذرد ... جنایت کار .... خاین .. وطن فروش ..... جنگ سالار نیستن ... و دست شان به خون مردم آغوشته نیست ....
    • Aatash Afzali وقتی دیدم برخی جنگ سالاران، قاچاقچیان مواد مخدر، تخطی گران قانون، تخلف کاران همه کارت سرخ علیه تصویب این قانون کشیدند، سخت احساس خجالتی و در عین حال ناتوانی کردم که نمیتوانم دست این همه تخلف کار بی پدر و مادر را از بن بشکنم.
    • Tamim Waheed ننگ بادا! شرم بادا! كه هموطن عزيزم نماينده نداشته باشد!
    • Mohammad Akram از انسان هاي نادان و بي خرد و بي عاطفه چنين كار توقع برده مي شد
    • Ghause Sadiqi از پارلمان مزدور و أجنت توقع زيادتر از اين را نداشتًه باشيم مسوليت اين هـمه بدبختي هـا أداه فاسد كرزي و باند ان است
    • Najib Dehzad به دوستی گفتم، اگر من نماینده مجلس میبودم، دو چوکی را برای هموطنان اهل هنود پیشنهاد مینمودم، دوست گفت: «تعجب میکنم برای دو صد نفر دو چوکی؟!» گفتم نه بخاطر ترحم به اقلیت ها، بلکه بخاطر اطمینان کامل از پاک نفسی، یکرنگی و صداقت صاحبان این دو چوکی!
    • Ischwar Dass
       
     
  •  
    Ischwar Dass hat einen Link geteilt.
    اگر پارلمان افغانستان، اقلیت مذهبی هندوان و سیکهـ های افغانستان را شهروندان مساوی الحقوق نمی دانند بهتر است که زمینه مهاجرت کتلوی این مظلومان را فراهم کنند. واضح بگویند که یا مساوات ویا مهاجرت کتلوی
    این شکست، ناکامی ایشور داس، ایشور سنگهـ، رام ناتهـ، کابل ناتهـ، رویل سنگهـ، امر سنگهـ نیست، شکست رییس جمهور است، شکست حقانیت است در مقابل زورمندان
    • Said Hasan Reshad ایشورداس گرامی این کسانیکه دامن وحدت وطن را امروزبا لکه ننگین سیا داغ کردند.خودشان لکه های چرکین انسانیت هستند .نباید ناامید بود.به گفته استاد ناظمی(باعاشقان فاجعه بستیزبی امان ..ورنه به تیغ حادثه نابود توستی ).
    • Schayan Farid ایشور داس عزیزم سلام نا خودت از مو ضعگیری این نمایندگان خون و جنایت گله کن نه من، این جنایتکاران جنگی و در راس شان سیاف ادمکش ضد دین و ضد اسلام با همتا های کثیفش چی تاجی بر فرق اقوام افغانستان زدند که از تارک همو طنان شرافتمند هندو باورر ما دریغ...Mehr anzeigen
    • Hussain Sirat ايشور داس عزيز! كاري را كه اين نمايندگان كرد، لكه سياه و بسيار متعفني بر پيشاني تاريخ افغانستان است. من از اين كار شرمسارم. نمايندگان با اين كار كهن ترين و عزيزترين ساكنان اين سرزمين را از حقي كه بايد داشته باشند، محروم كردند. گندكاري بيشتر از اين نمي شود.
    • Azaryuon Matin اگر شورای ملی افغانستان نمی‌پذیرد تا هموطنان سیکهـ و هندوباور مان در این شورا یک کرسی داشته باشند؛ بیایید تا در انتخابات پارلمانی پیش رو، ما و شما با رأی خود بیشتر از یک کرسی به آن‌ها بدهیم... مهاجرت راه حل نیست... مبارزه باید کرد و این مبارزه اگر با شیوه‌های مدنی و دموکراتیک باشد، مردم را نیز بیدار می‌کند.
  •  
  • پیروزی خجـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــالت آور!
    خجالت آور وبلکه تهوع آوراست برای آنانی که برکرسی نمایندگی،مثلا، ملت نشسته اند وداعیه ی دفاع از"حقوق" شهروندان را دارند واز تریبون نهادی سخن می گو یند که رکنی از دمکراسی را طلایه داری می کند، اما تحمل پذیرش حتا "یک" نماینده ازجامعه ی سیک/هندوان را ندارند؛ اقلیتی که به گواهی حضور دیرینه سال شان شریف ترین، با فرهنگ ترین ومفید ترین شهروندان این سرزمین بوده اند.
    چگونه می توان ازعدالت، دولت ملی، وحدت ملی، دمکراسی وارزش های شهروندی از سکوی خانه ی ملت سخن گفت اما همچنان برسنت دیرینه ی استبداد ذهنی، تعصب دینی، انحصار سیاسی وجهالت فرهنگی پای فشرد.
    چگونه می توان مدعی آزادی، شکیبایی وجمهوری بود اما همچنان برظلمِ فرهنگی، اجحاف سیاسی، سلب حقوقِ مسلم شهروندی وتحقیر وخفیف شمردن اجتماعی بخشی ازجامعه وشهروندان این کشور همچنان ادامه داد.
    در عجبم که اگر یک نماینده درجمع گله ای از این نمایندگان اضافه گردد، چه امتیازی از این جماعت بیکار وبیعار کم می شود ویا چند وجب ازنشیمنگاه شان کوچک می گردد که با اکثریت آرا با این پیشنهاد به مخالفت بر می خیزند؟!
    تعجب آورتر این که برای گروهی از عشایر سیار که تعهد والزام سیاسی ـ حقوقی روشنی در قبال مرزها وتمامیت ارضی کشور نشان نداده اند وکمترین تکلیف ومسئولیت شهروندی را تمکین نموده اند، 10 کرسی در شورای ملی اختصاص می دهند، اما برای جامعه ی سیک/ هندوها که صبورترین شهروندان ساکن ومطیعِ این سرزمین بوده اند وبیشترین تعهد ومسئولیت شهروندی را هم انجام داده اند، از اختصاص دادن یک کرسی، رگ های گردن نمایندگان ملت برجسته می شود و"غیرت دینی" و"حمیت ملی" شان برانگیخته می گردد!
    جامعه ی سک /هندوهای افغانستان با آن که با سابقه ترین وآرام ترین شهروندان این کشور بوده اند ونقش برجسته ای درفعالیت های اقتصادی، آموزشی وشهر نشینی این سرزمین داشته اند اما همواره بارِ شدید ترین وظالمانه ترین تبعیض وتحقیر را ازسوی هموطنان خویش چشیده اند. شرم آورتر آن که این تنها نظام سیاسی نبوده که برتضییع حقوق سیاسی ـ شهروندی این هموطنانِ صبور پای فشرده بلکه درذهنیت وفرهنگ عامه نیز اصطلاح "هندو" نوعی تحقیر وخارج از دایره ی هموطنی ترویج گردیده وبدینرو معنای "هندو" همواره درتقابل با "مسلمان" بکار رفته است.
    شاید آن گروه ازنمایندگان که با سلب حقوق هموطنانِ سیک/ هندو، حقِ داشتن یک نماینده ازآن هارا دریغ داشته اند، خودرا پیروز احساس کنند، اما این پیروزی آنها بدون شک مرگ عدالت وازادگی، انحطاط ارزش های انسانی، ادامه ی جهالت وتبعیض آشکار وشکست دمکراسی نوپایی است که همین نمایندگان به برکت آن برکرسی همین پارلمان از امتیازات مهم مادی وسیاسی وچانه زنی برخوردار شده اند..

  •  


     درجلسه روزسه شنبه مشرانوجرگه به ریاست فضل هادی مسلم یار رئیس مجلس سنا، علاوه ازتصدیق سه سند بین المللی، طرح تعدیل وازدیاد درقانون انتخابات مبنی براختصاص یک کرسی درولسی جرگه به هندوان و سیکهـ های کشور به تصویب رسید

     


    عارفه بهارت

    د افغانستان مشرانو جرګې هندوانو او سکهانو ته د یوې کرسئ ورکول ومنل .
     



      
    بیانیه‌ی مطبوعاتی نهادهای جامعه ی مدنی و نمایندگان شهروندان هندو و سیکهـ افغانستان
    در دفاع از حقوق شهروندی هموطنان هندو و سیکهـ
    با بازگرداندن حق نمایندگی به شهروندان هندو و سیکـهـ کشور، عملا به تبعیض ساختاری علیه آنان پایان دهید.
    کابل ۰۳/۱۰/۱۳۹۲

     


    میرحسین مهدوی
    هندوباوران، طالبان و ما

     


    خواجه بشیر احمد انصاری
    آیا گوش شنوایی هست؟؟؟؟

     

    رادیو فرانسه

    موضوع رد فرمان
    بشنوید


    بخوانید
    پارلمان جمهوری اسلامی افغانستان، طی یک رای گیری، کرسی اختصاصی هندوباوران افغانستان را منتفی اعلان کرده است و به این ترتیب حق حضور اقلیت هندو و سیک در این نهاد را، از آنان گرفته است.

     


    ۸ صبح

    یک کرسی برای هندوباوران
     

     

    01.11.2015

     

     

    هشتمین فرمان تقنینی رییس جمهور از سوی مجلس رد شد

    ۲۶/۱۲/۲۰۱۵

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

  •  

    بالا

    دروازهً کابل

    شمارهء مسلسل    ۱۹۹     سال        نهم             سنبله      ۱۳۹۲  خورشیدی                    اول سپتمب ۲۰۱۳