|
کابل ناتهـ، Kabulnath
بزرگداشت
|
استاد محمدطاهر هاتف - ارواین ـ کالیفورنیا
عرض مرام به پیشگاه علامهء
کم نظیرافغانستانِ مردخیز
کیم من نیست لائق مشت خاک آنچنانی را که تاحالی کند حال کسان آسمانــــی را زبان غنچهء صد برگ باید گل فشانی را که تا با صد زبان گوید حدیث غوریانی را مگر بهزاد و مانی باز گردند از صف اموات که صورتگرشونداین صاحب ابعادجهانی را فقیه مجتهد دانای احکام و اصــول شرع دراقلیم شریعت دارد حــــق حکمرانی را به تفسیرش قلوب اهل دل را متقن سازد ز تأویلش برون از ظن کنــد اهل معانی را جنابش ثانی اثنین است یاشیخ الحدیث آری چوگیرد در احادیث نبی چیره زبــــانی را به علم نحو داردآگهی زآنسان که گویی وی سبق بر ناظم الفیه داد اعراب دانـــــی را تصرف در متون صرف وی هم آن قدر دارد که درتعریف تالی مــــی نماید تفتازانی را به بحث وفحص دینی با غزالی نسبتی دارد جهان بین شد گزیداز ابن سیناحق بیانی را رضای حق همی جویدچو مولیناجلال الدین که از حب مذاهـــب یافت اکرام جهانی را دل وی روشنست ازفیض حق نامحتمل نبود که از اشراق باطن پی برد راز نــــهانی را الهی رتبهء کشف و شــــهودش باد ارزانی که می بینم در وی شیوه های عارفانی را زبان شعله های سرکش عملش کی می داند سمندر خویش دانـــد نحوهء آتش زبانی را ز من بر عالمان تنگ چـشم کور دل گویید پذیرید ازچنین عـــلامگان روشن روانی را تویی سرشار صـاف بادهء علم و کمال خود ندارد رطل فیضت هیچ پروایی گــــرانی را تو یکتا پهلوان هفت شهرعلم و فضل هستی درین میدان تویی فاتح جدال هفت خوانی را خلاف طبع درپیری ازآن باشد بری از حرص که یکسر بی طلب طی کرد دوران جوانی را ز اسباب جهان ترک تعلق مغتنـــــم داند متاع هست بودش می کند این ترجمانی را زبان حال وی با تلخ کام فقر مـــــی گوید شکرخندی ز نای بوریا ده زنـــــدگانی را ترا انوار خاطر خیر جــــــاری باد در عالم سرشت گریه تا بر اشک بخشاید روانی را ترا از آفت ســـیل حوادث حق نگه دارد فلک تا سر دهد زابر سیه ســـیلاب آنی را به باغ دانشت گل های معنی در شگفتن باد برآرد از بغل تا خاک گــــوهر های کانی را کنون دست دعا با دوستان بالا کند «هاتف» به تو باغِ اِرم سازد سرای جــــــاودانی را حضوری گرشد ازاستاد تجلیل ابتکارست این که خود ممدوح بیند درحـــیاتش قدردانی را
************ |
