نصیر مهرین

۲

در فاصلۀ انتشار قسمت پیشین تا این سطرها، شاهد استیم که گروه طالبان کابینۀ سرپرست خود را اعلام کرد.
زنان ودختران هموطن ما در دشوارترین وضعیت دست از جان شستند و روی به اعتراض خیابانی آوردند. طالبان در بسا مناطق خشونت های شناخته شده را اعمال کرده و یکی از ابعاد آنرا که نسل کشی است در چند منطقۀ هزاره نشین و پنجشیر به نمایش نهادند، خشونتی که ادامه دارد.

فقروتنگدستی، دشواری های اقتصادی ومعیشتی که هرگز از سر اکثریت عظیم مردم دست بردار نبود، در حال فشردن هرچه بیشتر گلوی آنها است. به قول دوستی، معتادان زراندوزی حکومت های پیشا طالبانی با کیسه های ملیونی رفته اند، برای طالبان نان میرسد، اما کفایت وظرفیت مدیریت برای رفع معضلات همه گیر را ندارند. ازینرو، فقری تباهیگر، در کنار سایر عوامل تهدید آمیز ملیون ها انسان را در معرض دردناکترین وضعیت نهاده است.
در این دوهفته نیز سایۀ ترس، پرسش چه خواهد شد؟ راهجویی برای فرار، امید دهی های زنان برای مقاومت، اندک اندک شکل گیری صفوف مخالفان ومدافعان گوناگون طالبان وضاحت یافت.

طالبان خدمتگارحکومت پاکستان و تروریسم

یکی ازادعا هایی که در پیشینه ها نیز تردید پذیر نبود وسخن از وابسته گی طالبان به پاکستان داشت، یک بار دیگر توضیح شد.
همزمان با انتشارگزارشها وشایعاتی که میان شاخه های تروریستی و حالا در سطح بهره مندی از صدور امر ونهی برای مردم، اختلاف های سلیقه یی در ادارۀ امور و اختلاف های قبیله یی (بارکزایی- غلزایی) مانع اعلام هیأت وزرای ملاها شده است، حمید فیض، رئیس "آی.ای.آی" وارد کابل شد. دیدیم که برای در آوردن ژست "جان کری" وزیرپیشین وزارت خارجۀ امریکا که غنی وعبدالله را درکنارهم قرار داد، قدمی پیشتر نهاد و چپنی بر تن ملا غنی برادرکرد، وبا رعایت و انجام کاربزرگان، کمرش را بست، تبسم معنی داری کرد که میتوان آنرا دهن کجی واضح به سوی حریفان و مخالفان نامید.
حالا در پهلوی برنامه های ضد عصر و زمان و حاکی از پسمانده گی طالبان که نمونۀ برداشت و رفتاراین گروه را در قسمت پیشتر دیدیم، به نقش پاکستان و ماهیت "هیأت وزرا" توجه کنیم.

پس از تشکیل پاکستان، حکومت های افغانستان سیاست خردمندانه وشفافی را درقبال پاکستان اعمال نکردند. (دهۀ دیموکراسی همراه بود با تفاوت ها وتعدیلات عملی اما نه رسمی). نتایج آن سیاست ها و موقع دهی به پرورش نسلی که اسمعیل یون وامثالش محصول آن استند، پاکستان ستیزی را با نتیجۀ خدمت به پاکستان انجام دادند. آنچه که زمینه را برای تدارک حرکات وسیاست تهاجمی پاکستان در أفغانستان موقع داد. کودتای ثور، تهاجم نظامی شوروی، بیشترین وبهترین موقعیت را برای پاکستان مساعد کرد. نه تنها از دسترسی اش به بم اتوم جلوگیری نشد؛ بلکه هم گامی های بیشتر چین وامریکا را نیز در دفاع از پاکستان فراهم آورد...

سرانجام نتایج آن سیاست ها، این بود که پاکستان افراد طالبان را بنشاند و دربارۀ آنها تصمیم خود را ابلاغ کند.
با چنین واقعیت تلخ، آیندۀ افغانستانی که طالبان- پاکستان رارسم میکند، با توجه دریافت همه برنامه های منطقه یی پاکستان، از جمله هدف زیرسلطه و نفوذ داشتن افغانستان، مایۀ نگرانی و سزاوار مخالفت های بسیار است. اینکه شکل گیری روند کنونی طالبان، همراه بود با نقش سازمان های امنیتی امریکا، منطقه- چند کشورعربی و طالبان نیز به هرسوی گام نهادند و سفرکردند، آیا حامل منافع همه خواهند بود، دور از پذیرش است.

از جلوه های در ظاهر اشکار شده چنان برمی اید که این بارپاکستان، پای چین، ترکیه وبه ویژه چین را درمیان آورده است، در حالیکه این چین است که با در نظرداشت سیاست گسترش منافع اقتصادی وبالتبع مصالح سیاسی ورقایت جویانه، وارد میدان شده است. رقابتی که امریکا یا طراح پروژۀ کنونی طالبان و دارندۀ نفوذ بر پاکستان وطالبان را بیشتر بر می انگیزد.
با حمل چنین اختلاف ها، بعید به نظر می اید که گروه ملاها یا طالبان دست نشاندۀ پاکستان، حکومت همه شمول امریکایی، چینی، ایرانی، روسی، عربستانی، قطری و . . . را ایجاد کنند. از این زاویه نیز که می بینیم، گروه طالبان، حامل تشنج و دست خوش بحرانی خواهند بود که پاکستان با دشواری خواهد توانست آنرا مهارکند. زیرا اختلاف امریکا- چین، در این بخش از آسیا نیز تبارز بحران زایی خواهد یافت که سرانجام پاکستان را ملزم به رعایت خاطر یکی از آنها میکند.
ادامه دارد