ضمن قدردانی از Waheed Omer بابت این نوشته، میخواهم نکات زیر را توضیح‌گونه اضافه کنم:

۱- مورد اول بسیار دقیق است. یک تعداد دوستان با گذشتن از حرفه و‌ مسلک ‌اصلی شان که بدون شک از آن طریق خوب‌تر و‌ بهتر مصدر خدمت شده می‌توانند، ریسک کرده اند. رفتن به رقابت سیاسی با حساب “شد شد، نشد نشد” زیاد معقول نیست و‌همچنان کار سیاست را محض از عینک‌ شهرت طلبی دیدن جالب نیست. در این بین به ویژه کسانی که حرفه تجارت دارند باید از همین حالا با مردمی که از آنان انتظار رأی دارند فقط یک تعهد را داشته باشند و آن این‌که دست‌کم به نشست‌های عمومی مجلس حاضر باشند. این‌که غیابت از تجارت برای حضور در مجلس چقدر موجه است، بحث دیگریست. بهتر است رأی دهندگان این مساله را در نظر داشته باشند. به کسانی که تعهد حضور در مجلس را ندارند نباید رأی داد.
۲- انتخابات این دور بدون شک قطبی‌تر و رادیکال‌تر خواهد بود. اگر یک محاسبه سر انگشتی کنیم، نتیجه این چنین مینماید. از مجموع ۳۳ کرسی کابل ۲۴ یا ۲۵ کرسی را مرد ها می‌توانند اشغال کنند. حالا هرگاه سوم حصه این کرسی‌ها را برای نمایندگان موجود در نظر بگیریم، چیزی حدود ۱۶ کرسی باقی خواهد ماند. اگر نصف این تعداد را برای رأی قطبی و قوم در نظر بگیریم بقیه ۸ کرسی بین پولدارها، واسطه دارها و پسران افراد زورآور و کاندیدان توکل بخدا تقسیم خواهد شد.
یک تعداد دوستان هنوز فرصت برای فکر کردن را از دست نداده اند.
۳- چندین کاندید از یک خانواده. ماده ۳۳ قانون اساسی انتخاب شدن و‌ انتخاب کردن را حق همه شهروندان دانسته و در این مورد کاری صورت گرفته نمیتواند یعنی همه حق دارند نامزد شوند. بهترین راه برای عبور از این چالش تغییر سیستم انتخاباتی و برپایی نظام حزبی در پارلمان است. پارلمان بدون حزب واقعا مسخره است.
۴- این که عده از نمایندگان موجود تغییر حوزه انتخاباتی داده اند، بدون شک سوال برانگیز است. ایشان یا امید به برنده شدن از ولایت خود ندارند که در این صورت نباید کابلیان فریب بخورند و یا هم امیدواری های زیر میزی دارند که این هم به نفع نیست. رای دهندگان باید دقت داشته باشند.
۵- گذاشتن القاب واقعا بی مورد است و باید برداشته شود. مثلا حج کردن ادای فریده الهی و آخرین رکن از پنج بنای اسلام است. چرا ما به فرد نماز گذار “نمازی” یا به روزه‌دار “روزه‌یی” نمیگویم؟ حاجی گفتن و بخصوص ذکر این لقب در برکه انتخاباتی مورد ندارد. سایر القاب نیز به همین منوال نباید استفاده شود. امیدوارم کمیسیون محترم در این زمینه توجه کند.
۶- مورد ششم بسیار به جا ذکر شده و سوالی در برابر کار ر حرفوی کمیسیون است. نشانه‌ها باید درست و‌ واضح چاپ شوند نه این که تفکیک بین گرگ و گوسفند و یا نکتایی و ایزاربند را دشوار بسازد. در یک کلام استفاده از القاب در کار سیاست عوام فریبی است.
۷- عکس با روپوش بدون شک مسخره است. هرگاه کسی فکر میکند که نباید چهره‌اش دیده شود پس پارلمان جایش نیست بهتر است فکر دیگری به حال خود کند.