سراج الاخبار افغانیه
شماره ۲۲/ یک رمضان ۱۳۳۰ هجری قمری/۲۳ اسد ۱۲۹۱هجری خورشیدی/۱۴ اگست ۱۹۱۲ عیسایی
صفحات ۶ تا ۱۵

جواب – این فقرات اخبار مذکور که بملاحظه مایان اهل هنود مقیمه دارالسلطنه کابل خدمتگاران و رعایای اهل هنود دولت قوی شوکت دولت خداداد افغانستان رسید جواب تحریر می داریم که هرشخصی این اعتراضات را کرده باشد خالی از غرض آلوده گی و حسد بردن بر فدویان دولت خدا داد اهل هنود افغانستان که همگی مایان بر خوشیها و خوشنودی چه از کارگذاران و تجاران و ملک داران و کسبه کاران که به دولت قوی شوکت پادشاه ظل الله اعلیحضرت امیر صاحب خود داریم و خود ها از غمشریک و یک جهت با مردم مسلمان افغانستان می دانیم و هستیم از حسودی بسیار دیده ندارند که ببینند و این اسباب سازی را پیشه خود ساخته البته مدعایی دارد والا هر فقره را جوابی می نویسیم از زنان سعد اقترانی که سرکار شهر یار جهان مطاع اعلیحضرت امیر صاحب ما شده و واقعاتیکه متعلق ما و به ظهور پیوسیته یک یک را به تحریر می آوریم تا بداند و دوباره چنین حرفهای غرض جویی را در میان نیاورد.

اول- اینکه به تحریر آورده که در آبادی سرک ها و راه ها و پخته کار تعمیرشده و سیم های تیلفون از جلال آباد الی کابل و رفت و آمد عرابه و بایسکل موتر را که نوشته است- الحق که جناب اعلیحضرت امیر صاحب ما در آبادی سرکها و راه های کل ممکت ممالک محروسه دولت خدا داد افغانستان چه از سمت مشرقی از دکه الی کابل و چه از سمت مغربی از کابل الی قندهار هرات و چه از سمت جنوبی از کابل الی خوست و پیوار و چکمنی و چه از سمت شمالی از کابل الی دریای هامویه از سمت بلخ و بدخشان شب و روز مصروف در آبادی سرکها و راه ها توجه دارند انشاء الله تعالی روز بروز بترقی خواهد رسید.

دوم- در باب ماشین خانه و قواعد نظامی و منار ساعت وغیره که نوشته است کم نوشته اعلیحضرت سرکار والای ما خیال دارند که تمامی رعایای افغانستان از مسلمان و هندو از اسباب و ساخت ماشین خانه دولت خدا داد یکی کسب و هنر یاد گیرند و اسلحه دیرانق از ساخت کارخانه های خود دولت خدا داد افغانستان داشته باشند و هر زمانیکه خدمتی به دولت پیش شود و به ظهور برسد همه گی کمر مردانه گی بسته و به یک جهتی انجام کنند. انشاء الله تعالی که مسلمان و هندوی افغانستان به قرار یکه خیال پادشاه ماست به جان دل یک جهت بوده به هر خدمتی که هر زمان حکم شود به جا خواهیم آورد.

سوم- اینکه نوشته است که چند انگلیس به دولت خدا داد افغانستان ملازم است وعهده کار داری دارند چون پادشاه ظل الله اعلیحضرت امیر صاحب ما خیال کلان دارند و دولت خدا داد افغانستان را از طریقه یک جهتی و اتفاق با دولت بهیته انگلیس دوست و متفق میدانند و می خواهند که هر چیز بدرستی سررشته شود از آنرو از هر دولت و هر ملت خدمتگاران و ملازمان کار هر فن را که بیابند و براستی و صداقت کار کنند ملازم نگهداشته و می دارند که روز به روز در هر امور ترقی و تزاید کار های دولت خدا داد شود.

چهارم- اینکه نوشته است که اعلیحضرت در قیام امنیت ملک و حفاظت حقوق رعایای خود قدری غافل اند- جواب اینکه این حرف محض غلط صریح و بهتان قوی است که علم نیاورده چنین بهتان نموده است پادشاه ظل الله ما شب و روز در صدد آرامی و خوشحالی و نیکنامی رعایای دولت خدا داد از مسلمان و هندو می باشند و تا حال حرفی دیده نشده که این سخن بهتان را ثابت سازد.

پنجم- اینکه نوشته است که مسلمانان بالعموم در تعداد کثیر مردم مذاهب دیگر در تعداد قلیل و کورنمنت افغانستان گاهی برین و پولتیکی عمل پیرا نمیشود که به افراد قلیل التعداد سلوک حسنه و همدردی را روا دارد برعکس آن اهل هنود ربع آن آزادی را مالک نیستند بواسطه اینکه مذهب جداگانه دارند-

جواب اینکه این حرف را نمی دانم که از چه رهگذر در اخبار آورده اند و درین چه مدعای غرض جویی است. والا ما مردم اهل هنود افغانستان که از چند پشت از پدر پدر مقیمه و سکونت در ولایات افغانستان داریم و در هیچ زمان بدون عدل و انصاف و غمخواری حال از طرف پادشاهان چیزی جبری و تعدی بر با بوقوع نیامده خصوصاً از طرف اعلیحضرت امیر صاحب سراج المله والدین که همواره متوجه احوال ما مردم اهل هنود بوده و در هیچ باب مرحمت پادشاهی را از باره مایان دریغ نفرموده اند چنانچه بقرار درجه خود ها بدربار معلی بعضی منصب و چوکی نشین مقرریم و در جشن ها و میله ها و عیدین به دربار معلی حاضر بوده به چوکی های منصب خود از کاردار نیز به درجه خود و تجار و کلانتر چودهری ها در محفل حضور نشسته شیرینی و میوه وفواکه از شفقت پادشاهی برای مایان میرسد و علاوه برآن بروزهای جشن نان و طعام برای همه گی مایان بقرار سررشته حضور اعلیحضرت همایونی طباخهای هنود خود ما طبخ می نمایند که نفر تجاران و کلان شوندگان و معتبرین چهار طایفه از برهمن و گهتری و ویش و شودر در ارگ مبارکه متصل سلام‌خانه حضور حاضر گردیده تناول می کنند این هم گاهی نشده که عرض مایان از هر یک به سمع مبارک پادشاه ما رسیده باشد و اعلیحضرت امیر صاحب با عدل و مرحمت در باره مایان به قرار قانون و قاعده مقرره غوررسی و عدالت و حقداری نفرموده باشند بخیال مایان این فقره را هر شخصی نوشته از غرض جویی است فقط –
 

ادامه دارد و در شماره های آینده می خوانید