|
آیینه و هفت اورنگ
تألیف: نعمت حسینی
چاپ نخست: انتشارات پرند. کابل 1400 خورشیدی
چاپ دوم: انتشارات شاهمامه. هالند. 1400 خورشیدی
در دو بخش و 170 صفحه
۲
اجبار جذب به حزب
فرازهایی را از این کتاب می آورم و تبصره ها را در انتظار می نشانم.
نعمت حسینی پس از پایان دورۀ خدمت عسکری، به وظیفۀ معلمی که پیش از عسکری
داشت، ادامه نمیدهد. هوای کار در رادیو افغانستان در سرش میزند. برای
مقاطعه با وزارت معارف و پیوستن به وزارت اطلاعات و فرهنگ، روی به واسطه می
آورد. پس از توفیق در چنین مامولی، آزار دیگری به سراغش می آید. آزار اجبار
پیوستن به حزب. مینویسد:
اکبرکرگر از طرف محمود بریالی رئیس مقرر شد.
اکبر کرگر خواست مرا به حزب جذب کند. این برای من
قابل قبول و پذیرفتی نبود. برایش دلیل گفتم و بهانه
آوردم؛ حتا برایش گفتم پدرم زیاد مصروفیت دارد ومسولیت
فامیل به دوشم است، برای کارهای سیاسی و حزبی بیکار
نیستم؛ ولی این آدم نمیشنید و به گفته ی ما
کابلیها»ماندن والا نبود»هر بار که مرا در دهلیز و
راه یا به دفتر میدید میگفت: بده درخواستیاترا .دگر
برای من این گپ او درد سر بزرگ شده بود.
همکارم فرید مایر برایم گفت:یکی دیگرش در زمان تره کی وامین بود به نام
بازمیر عوام، ما را همین قسم دیوانه کرده بود.
اکبر کرگر خُلقم را خیلی تنگ میکرد، اینکه مردم چقدر
برایشان و حزبشان نفرین میفرستادند و یا دوستشان داشتند
کار خودشان
من نمیخواستم به حزب دموکراتیک خلق بروم .آشنایانی
داشتم از همان حزب؛ حتا میانه برخی شان با من خیلی
خوب هم بود، اما من حزب دموکراتیک خلق را خوش نداشتم
.
تمامشان ممثلین و کارمندان هنر و ادبیات و شعبهای
موسیقی بودند .رئیس جلسه گپهایش را زد و گفت: حسینی
صاحب به حزب درخواستی دادهاست؛ اگر سؤال
دارید.
زنده یاد زاخیل که روحش شاد باشد از من پرسید:(همسرخانم قمرگل. من به با نو
قمر گل همیشه احترام مینمودم، اما پس از آن احترام دوچندان شد وبرایش علت
را هم گفتم)
گفتم: نه!
پرسید :اگر دستور بدهد، به جبهه
میروی؟
گفتم: نه !
پرسید: اگر دستور بدهد به جبهه میروی؟
گفتم: نه
گفت: اساسنامه حزب را خواندهای؟
گفتم: نه !
پرسید :مرامنامه حزب را خواندهای؟
گفتم: نه؟
زاخیل رو به اعضای جلسه نموده گفت: همی حسینی صاحب
را بگذارید که اول برود مطالعه کند در باره حزب باز
جذبش کنید. من قبول ندارم
جلسه ختم شد و ورقم را برایم پس دادند، پس از آن
از شر کارگر خلاص شدم."
(ادامه دارد)
|
