همدلان کابل ناتهـ

Deutsch

دروازهً کابل
 

جمال موسوی، خبرنگار بی بی سی در کابل، تاریخ دهم اپریل 2005 گذارش داده:

تلاش برای بازگشت افغانها به کشورشان

سازمان بین المللی مهاجرت ( آی او ام) زمینه دیدار گروهی از افغانهای مهاجر

 در اروپا، از افغانستان را مهیا کرده است تا آنها شرایط بازگشت احتمالی

به وطنشان را از نزدیک بررسی کنند.

قرار است از سفر این گروه که شامل 10 تن از افغانهای ساکن آلمان هستند فیلمی مستند تهیه شود و این فیلم در اروپا به نمایش درآید.

این فیلم بخشهایی از چهره افغانستان کنونی را به آن دسته از مهاجرین افغانی نشان می دهد که می خواهند در این باره بیشتر بدانند و در صورت تمایل به وطنشان برگردند.

علی عطار کارگردان ایرانی الاصل این فیلم می گوید: "کمتر کسی است که نداند شرایط زندگی در افغانستان با دشواریهای زیادی همراه است. ولی ما سعی می کنیم تا در این فیلم اطلاعاتی درست را ارائه کنیم و یک چهره نزدیک به واقعیت از وضعیت افغانستان را نشان دهیم."

تاکنون شماری از افغانها آنچه زندگی آسوده در آمریکا، اروپا و استرالیا خوانده می شود را رها کرده اند تا وضعیت وطنشان را بررسی کنند و البته برخی نیز بعد از بررسیهایی به صورت موقت یا دائم بازگشته اند.

اما بسیاری از افغانهایی که از سالها پیش تاکنون در کشورهای مختلف جهان به عنوان پناهنده و یا مهاجر به سر می برند از خود می پرسند که آیا می توانند به وطن بازگردند و آیا شرایط کنونی افغانستان را برای زندگی خود مناسب می دانند؟

آقای عطار می گويد: "در همین ابتدای راه وقتی در فرودگاه کابل سه ساعت معطل شدیم، برخی از همراهان ما تصمیم شان را گرفتند. آنها فعلا شرایط را برای بازگشت مناسب نمی دانند."

افغانهایی که در چارچوب این گروه شامل هستند می گویند بعد از به جان خریدن رنج سفر و بازدید دوباره از وطنشان، تفاوت سطح زندگی در افغانستان و آلمان را بسیار یافته اند.

آنها فکر نمی کنند که بتوانند خود را با آنچه شرایط سخت و طاقت فرسای افغانستان نامیدند وفق دهند و فرزندانشان تاب رودر رویی با مشکلات این خاک را داشته باشد.

یکی از اعضای گروه در اين خصوص می گويد: "نه، به هیچ وجه وضعیت زندگی در افغانستان مناسب نیست. امنیت نیست، جاده نیست، امکانات درمانی وجود ندارد. من فکر نمی کنم که راضی شوم فرزندانم روی زمین بنشینند و زیر خیمه ها درس بخوانند. اگر من راضی شوم آنها خود این را نمی پذیرند."

یکی از خانمهایی که در این گروه شامل است گفت که اگرچه از دیدن سرزمین مادری اش بعد از مدتی طولانی خوشحال است ولی مشکل امنیت را عمده می داند.

او گفت: "در اینجا احساس امنیت وجود ندارد. ما نمی توانیم اینجا زندگی کنیم. من دریافته ام که اینجا زور حاکم است. قانون رعایت نمی شود. فکر نمی کنم من و یا خانواده ام بتوانیم اینجا زندگی کنیم. ما فعلا برنمی گردیم!"

اگرچه بازگشت افغانهای مقیم اروپا، آمریکا و استرالیا در گروههایی معدود و انگشت شمار بوده است، ولی در سال گذشته صدها هزار افغان از کشورهای همسایه به وطنشان بازگشته اند و این روند نیز همچنان ادامه دارد.

عمدتا در بسیاری محاسبات افغانهایی که در کشورهای اروپایی شرایط تحصیل، تجارت و کار بهتری یافته اند به عنوان سرمایه های ملی افغانستان یاد می شوند و امیدواریهای زیادی برای بازگشت آنان به وطن و سهم گیری در بازسازی افغانستان وجود دارد.

گروهی البته به علت طولانی شدن سالهای مهاجرت، تابعیت کشورهای مختلف را یافته اند و البته گروهی دیگر نیز همچنان به عنوان پناهنده و یا مهاجر در وضعیتی موقت به سر می برند.