|
همدلان کابل ناتهـ
|
مجسمه های بامیان را از یاد نبریم
يازدهم مارس سال روان میلادی مصادف به چهارمین سال تخریب مجسمه های بامیان توسط طالبها بود. در آن سال جهان همصدا آن کار زشت و قبیح را نفرین کردند زیرا که آن تندیسها از چند نظر ارزشی بی نظیر و نمادین داشتند: یکی اینکه آن مجسمه ها از نظر فن معماری و هنر مجسمه سازی شاهکاری به شمار میرفت و در نوع خودش بی بدیل بود و دیگر اینکه یادگار مجد و تعالی فرهنگ ما در یکهزازو پانصد سال قبل بود و گواه واقعیتی بود که مردم ما در برهه ای از تاریخ بر دانش های زمان شان احاطه و وقوف کامل داشتند و آثار دست و دل شان چون زیارتگاه هایی انسانهای عابد و صاحبدل را از اقصای نقاط جهان بسوی خود جذب و جلب میکرد و آفرین جهانیان را بر می انگیختند. سوم اینکه آن یاد گار ها از پای گیری تمدن بودایی خبر میداد که بخش مهمی از تاریخ و فرهنگ ما را تشکیل میداد. و چهارم اینکه طی یکهزارو پانصد سال، علیرغم فراز و نشیبی که کشور و مردم ما بخود دیده هیچ غاصبی اعم از اسکندر و چنگیز و هلاکو آن آثار فخیم و عظیم را زیان نرساندند. اما وقتی که نوبت به طالبها رسید آن مجسمه ها را منفجر کردند و نشان دادند که آن جماعت کور و کر، کوچکترین ارزشی به فرهنگ و مفاخر تاریخی ما قایل نبودند و تحت تأثیر هیجانات تعصب آمیز، آن با شکوه ترین اثر تاریخی ملت ما را ویران کردند. اما سوگمندانه مقامات ذيصلاح افغانستان، از جمله وزارت اطلاعات و فرهنگ که روزگاری به خاطر این فاجعه گریبان پاره میکردند و مویه می نمودند، روزنحس یازدهم مارس را با سکوت و بی تفاوتی برگزار کردند و کوچکترین ذکری از آن رویداد نه نمودند. ما برآنیم که این حادثه را بياد مسوؤلان فرهنگ ما بدهیم و هوشدار بدهیم که این پروندهً ملی را مفتوح بدارند. کماکان بکوشند ضمن تبلیغ و تشریح هر ساله، نظر مساعد مؤسسات بین المللی را در امر بازسازی آن مجسمه ها جلب نمایند.
٢٣ مارچ٥۰۰٢
|
