اعلامیه انشا

در سوگ شاعر زنی شهید

     انجمن نویسندگان و شاعران افغانستان( انشا)

   مرگ جانگداز بانوی سخن آفرین ( نادیا انجمن) با چنگال خشم وغضب همسرش، گزارش درناک دیگری است از بیداد بی فرجام جماعتی از مردان سرزمین مان بر زنان وشیوه یی است تازه تر از خشونتی که هر روز افزون تر از دیروز با سیمای دهشت باری رخ مینماید و قربانی میطلبد.

اگر دیروز رگهای تن رابعهءبلخی ـ این نخستین بانوی شهید در تاریخ ادبیات پارسی دری ـ  با خنجر تیز برادری در بلخ باستان، بریده میگشت؛ امروز گلوی شاعر زن دیگری با چنگ وچنگال همسری درهرات باید فشرده گردد تا هم فرهنگ خشونت، امتداد تاریخی خویش را نگهدارد و هم  خواتین خرگاه  شعر، هر روز مظلومانه تر در قربانگاه ادبیات، جان وتن شان را چون هدیه نا قابلی در سلاخ خانهء مردان ستمباره پیشکش کنند. 

   اگر در سدهء نهم هجری همسری یارای آنرا داشت تا ( سرو سیمین تنی ) چون مهری هروی را به زندان افگند و کنده در پای ظریفش اندازد؛ امروز در اوج هیاهوی حقوق بشر و ادعای دروغین تساوی جنسی، شوهری میتواند بی هراس از قانون و بی پروا به مهر و عاطفهء انسانی،  زئدگی همسرش را باز بستاند و بی آزرمانه بانگ بردارد که: آری اقرار میکنم که او را زیر ضرب و شتم خویش از میان برده ام.

ما شاعران و قلمزنان  کشور در تبعید، نفرت و نفرین خویش را  از این رویداد غمناک  ابراز میداریم و در سوگ (نادیه انجمن)  اندوهگنانه عزا داریم.

                                                                                   **************