صادق دهقان

سایه خیال من

آفتاب

سرزده به کلبه­ام آمد

و به هم ریخت موسیقی فقر مرا

تا دیگر پاره­های نان

با پینه­ی دستان

قافیه­ی شعرها نباشند،

ولی چه خیالِ کودکانه­ای؛

خلوتِ مرگِ من

عمری به درازای آفتاب داشت.

 خوابِ اهريمني

خواب ديدم

نگاهِ خسته­‌ام

به دشنه­ی ستيزِ اهرمن

ز قصه­هاي كور و كژ نهادِ

مردگانِ بي­حيا

خلاص گشته است

ولي خداي لحظه­ها

به رسمِ دور  و پيرِ خويش

مرا از اين فسانه­ی سپيد رهاند و باز 

« روز از نو

روزي از نو».

                                          ***********