ای سرزمين وشادی وغم ها وعشق من

نامـــت بلند کشور ، افغانــــم  آرزوسـت

صـــــد ها درود شاد، به روح شهــيد تو

دیــدار سرزمين نيا کانم آرزوســــــــــت

پغــمان گلبهار ننگرهار ســــــــــرخ رود

ديــدار کندهار مــــــزار جـــانم آرزوست

هرات وغورغزنه چه سامان داشت ليک

گرديز خوست لوگر و ميدانـم آرزوست

بــــــغلان تالقان سمنــــگان فــــــارياب

کــــوه ها و دره های باميانم آرزوست

در جوزجان نهال صفا گر شود بزرگ

ديدار بلخ مرزع پروانم آرزوســـــــــت

راه بدخش   چقدر تند و باصفا ســـــت

آن دره های و آب خروشانم  آرزوست

در باغ و سبزه های زمين  پر از  گهر

نميروز گرم زابل لغمان آرزوســــــــت

آن فيلسوف زاده کنرها کنار خويــــش

سيـــــد جمال ناطق دورانم آرزوسـت

آن کشور عزیز هــــمان مردم عزیب

با دين با ديانت و وجدانم آرزوســت

ما را در ايـن ديارچه شان وچه عزت است

لبخند شاد زمــردم شادمانم آرزوست

يـــک  اتــحاد همدلی وصلح واپسين

در قوم هرنژاد هــر استانم آرزوست

هرملیت گلی ست به بوستان آن وطن

گل های نازنين گلستانـــــم آرزوست

با هر زبان سخن بسرائي خوش است ليک

آن خوش زبان لــجّه افغانم  آرزوست

صد رنگ صد زبان هزاران رسوم تو

همبستگي مـــردم بســــتانم آرزوست

آن جايگاه احمد و محمود  شاه امان

آن  سر زمين شاد دليرانم آرزوست

آن آبرو و عـــــزت شان و غرور تو

تاريـــخ با وقار پر از شانم آرزوست

باشد(بريد)خادم هر زره خاک تو