|
پروین پژواک
|
مرثیه ای در حق استاد عبدالرحمان پژواک برای آنکه پدرکلان و پیر من است
گلسرخ سرخرود
به چشمه زار رسیدی به چشمه زار حقیقی زیر سایهء چنارهای بلند آب نوشیدی جرعهء هم بر سنگ و خاک فشاندی و گذشتی در استقامت چون کوه در قناعت چون کاه از گنچ خویش ویران از رنج خویش آباد بودی گلی به سرخی تو از "سرخرود" نخواهد رویید بار دیگر "باغبانی" به من گفت.
|
|---|
سال اول شماره ششم ماه جون 2005