|
|
از: بشير سخاورز
مرثيه بر برگ ها
فرا روم ز خود و هر چه باد بنويسم ز بودن تو به تصوير ياد بنويسم نميتوان به كسى درد خود حكايه كنم بروى آب غمم را به باد بنويسم ز غصهء سبد ابر و نالهء مرغان زداغ لالهء محزون نهاد بنويسم كنون كه مرثيه بر برگ هاى شاخه نشست نميتوان كه تو را شعر شاد بنويسم كنون كه رستم ازين شاهنامه بربسته ز روسياهى نسل شغاد بنويسم ازينكه پويش دريا نميتوانم ديد ز روح سنگ درين انجماد بنويسم قلم بدست من خسته نقطه، نقطه كشد ز روح منجمد اين مداد بنويسم
شب هاى مرگِ انگور
شب هاى بى ستاره شب هاى دردناكند شب هاى دير پا و شب هاى بس سفاكند
شب هاى خسته گى و شب هاى تيره گى ها شب هاى كه چراغان افسرده زير خاكند
شب هاى رازِ پنهان، شب هاى ظِن بيدار شب هاى كه درختان بر آدمى شكاكند
شب هاى غسل كردن در آب سرد اندوه شب هاى كه خدايان، مخدومِ سينه چاكند
شب هاى بى شراب و شب هاى مرگِ انگور شب هاى مار ها كه بر شاخه هاى تاكند
|
|---|
سال اول شماره ششم ماه جون 2005