کابل ناتهـ، Kabulnath
میرزا اکبر صابر
غزل
درد نا پیدا که نا پیدا دوایم ساخـــــــــــــــــــــــــتند زیر پای خلــــــــق بودم زیرپایم ساخــتند
انطفای سوزشم برآب نتواند خــــــــــــــــــــــموش چون سمندر گلخن عشق تو جایم ساخــتند
رستهء قسمت مــــــــــــــــــگر کوتاه شد گندم ولید تا زعشرتخانه سرمد جدایم ساخــــــــــتند
وصل و هجرن عضو عضوم را فشارد هر زمــان دانه در بین دوسنگ آسیایم ساختــــــــــند
زیرهء نازیدن و میدان تازیدن کــــــــــــــــــجاست شاهراه زندگانی تنگنایم ساختـــــــــــــــند
ذره دور از آفتابش راه بی رهبـــــــــــــــــــــر عدم خود کرم فرموده برمهرش فدایم ساخـتــند
مریم دیدار او صابر بداغش بس ولی
بیدوا بودم که درد بیداویم ساختـــــند
**************