ای زن ، طلوع ِ روشن فردای من تویی
اصل ِ بقا تو هستی و دنیـــای من تـویی

شهـکار معجـزات خدا این وجود توســت
صـد بار گفته ام کـه مســیحای من تویی

دانــم ، ترا ز پیـــــکر ِ من کرده اند جدا
همــزاد ِ آســمانی و همـــتای مـن تـویی

این نیم ِ من به هستی پیچیده گم شدست
آن نیــم ِ پر ســخاوت و پایای مـن تویی

هم تکیه گاه شانهء من شانه های توست
هم شـــیمهء زلال به رگ هـای من تـویی

در جــزر و مد ِ زنـدگـی ِ بی ثبـــــات من
آن بیـــکـران کـــــرانهء دریای من تویی

با هر بهـانه روی بیــارم اگــر به شـــعر
یاقـــوت ِ آتشــین غـزلهـــــــای من تویی

مهتاب کیست ابر چه باشد ستاره چیست
خورشیــد من یــگانهء زیبـای من تــویی

تنها به نام توست که شب میشود سحـر
تمـرین بامــدادی ِ لبـهـــــای مـن تــویی

هرروزبیش و بیش مرا، میکشی به خود
انگــیزهء تسلســـل رویــــای مـــن تـویی

هم جــامه های بخت مرا بخـیه می زنی
هم پاســـدار اطلـس و دیبــای من تــویی

گر گفته ای نگفته ، نهفته ست در دلم
افســانه خوان ِ دیدهء گــویای من تویی

تهداب کاخ زندگی از سنگ صبر توست
تندیس ِ با وقار و شکیـــبای من تــویی

می افگنم به پای تو من جوشن ِ غـرور
شـرمـم مباد هیــچ که مولای من تویی

ای زن .. ای زن
* * *
حشمت امید