کابل ناتهـ، Kabulnath



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 

 

 
 

   

باران سجادی

    

 
شاعرِ روز

 

 

به زخمم که زدی
و به راه خودت رفتی
و من که سکته های عمیق جهان را در قلب محنت زده ام بارها
عق زده و اینبار که جهان درونم ساکت و محزون شده است
آنچنانکه تو هرگز متعهد سکته قلب من نبوده ای
و آنچه گذشته است تنها خاطره ای+هایی است
که بر روانم ته نشین کرده است
ته نشسته ای رفیق با یک کراوات قهوه ای تیره
ته نشسته ای کنار روزنامه ی شرق
و من که نمیدانم شاعر روزم یا که
مرگ در زیر لایه های زیر و زبر که جانم را برده است
و آیا مستحق چه هستم
آنچنانکه ‌بخواهم سر از ناودان خرسند آزادی
برداشته و تمام روانم را بزنم به کف زمین
و سرآسیمه باز هم
ندانم که آدرس مورد نظرم کجا بوده
و به کجا می‌روم آخر ننمایی وطنم !

باران سجادی

بالا

دروازهً کابل

الا

شمارهء مسلسل ۳۵۱      سال  پـــــــــــــــــــــــــــــــانزدهم           جدی   ۱۳۹۸       هجری  خورشیدی    اول جنــــــــــــــوری  ۲۰۲۰