سالها قبل در شهر تورنتو، خانم محترمی که اسم شانرا نمیخواهم تذکر دهم در اکثریت گردهمائی افغانها چند صندوق کتاب را که وزن آن هم کم نبود با مشکلات زیاد حتی در هوای نا مساعد برف و باران با خود می آورد، آنها روی یک میز کوچک با قشنگی چیده به فروش می رساند.
شاید کسانیکه از قدیم در شهر تورنتو بوده اند آن بانوی باهمت را به یاد دارند.
من هم گاهی از ایشان کتاب خریده ام. ولی جالب بود که گاهی یگان دریشی دار و تحصیل کرده کتاب را زیر بغل زده، با قصه گویی و نگاه های زیر چشم بدون پرداخت پول از میز دور میشدند!
گرچه هر کتاب قیمت داشت، ولی جناب کتاب بردار، با زیریکی "شیرغلت" خود را میزد.
در آخر برنامه، چندین کتاب این بانوی عزیز، نا فروخته، ناپدید میشد!

آیا این مشکل کتاب پرانی امروز از میان رفته؟
از هموطنانی در گوشه و کنار این جهان میشنوم که مشکل هنوز هم است.
در گردهمایی های فرهنگی افغان ها، کتاب ها به فروش گذاشته میشود، در اخیر پول جمع شده با تعداد کتاب های فروخته شده، سر نمیخورد. چرا؟
پس معلومدار است کسی چند جلد کتاب را بدون پرداخت پول برداشته!
درست مثل همان کسانی که بوت ها را از مسجد دزدی می نمایند.
اندکی برای یک لحظه به این مشکل فکر کنید!
آیا میدانید و احساس کرده میتوانید که مصرف نشر یک کتاب آنهم در مهاجرت چند است؟
ایا میدانید وقت نویسنده، امید برای نوشتن کتاب های بعدی، رشد فرهنگ کتاب خواندن و کتاب خریدن چی مفهوم بزرگی در یک فرهنگ دارد؟
میدانم که میدانید
پس لطفا"، اگر نویسنده ی کتاب خود را برای شما مجانی هم پیشنهاد میکند، حد اقل مصارف نشر آنرا مد نظر گرفته قیمت آنرا بپردازید.
همچنان قابل یاد اوریست که نوشته های کسی را هم کاپی کرده به نام خود نشر نکنید!
اگر تحصیل کرده های کشور، حتی در بیرون پول اندکی برای کتاب نپردازند و یا نوشته های فردی را بنام خود جا زنند، پس چگونه میشود غنای فرهنگی را تقویت نمایم؟
چگونه میتوان برای نگهداری فرهنگ در آینده امیدوار بود؟

بنابراین لطف نموده قیمت کتاب را بپردازید، اگر کتاب را به اشتباه از روی میز برداشته اید، بدانید
پولش را میتوانید از طریق بانک و یا مراجع دگر به شخص مربوط بفرستید.
همچنان، پیشنهاد من برای کسانیکه که کتاب ها را برای فروش در مجالس وطنی می آورند، اینست که تنها یک جلد از هر کتاب را در روی میز( زیر شیشه یا پلاستیک) به نمایش گذارند درست مثل زیورات فروشی ها تا دست کتاب بــُـر( به وزن کیسه بر) به آن نرسد!
کتاب را بخرید، بخوانید، و این فرهنگ نیک را نیرو ببخشید تا با هم بگوئیم ما هستیم. درود
نوت: دوستان ارجمندیکه برایم در آدرس منزل کتاب فرستاده اند، نام شان یادم است و در حد توان به دست بوسی شان خواهم رسید.