ترا که برهٔ؛ پا، دست بسته می‌بینم
چه منتظر به امیدِ نشسته می‌بینم

وطن فدای دل خون و جان بی‌رمقت
در این غروب تو را زار و خسته می‌بینم

وجودِ امن و امان از درِ تو کوچیده
پرنده‌های تو را دل شکسته می‌بینم

چقدر خط و نشان و چقدر لافِ گزاف
از این جماعت و آن دار و دسته می‌بینم

خدا، خدا نکند دیو غم رسد از راه
قدوم شومِ او را ناخجسته می‌بینم

میترا ارشادی عاصی