یاد ازهنرمند عزیزی دارم که بی وقفه کوشا است و پیامی دارد رسا. هنرمندان را ارج می نهد، با کار ابتکاری وافتخاری چهره های شان را ماندگارتر میکند. وطن اش را دوست دارد و در فراورده های هنری اش هر لحظه با وطن زنده گی میکند.
شگفتی ها، دقایق حساس، رویداد های تاریخی و احساسات خود را صمیمانه به تصویر می کشد. تقویم سال خورشیدی را هر سال تهیه و ترتیب نموده و به عنوان تحفه به دوستان میفرستد. در برگهای تقویم، نه تنها روزهای تاریخی وچهره هایی را که غنیمت های جامعۀ ما بوده اند، می آورد، بلکه پیام هنرمند دلسوز و آگاه را در پیش چشمان بیننده گان میگذارد. در این راستا اگر روز خشونت علیه زن، تبهکاری تندیس های بامیان و روزهای مانند سوم حوت و بیست چهارم حوت و . . . را تبارز میدهد، به بُعد دیگری از هنر، به چهره انگاری ها و پیکر تراشی ها نیز دستان پاکیزۀ اش تحسین می آفرینند. هنگامی از روز ویرانی تندیسهای بودای بامیان یادی میکند، خوانندۀ کوتاه اشارۀ او با دیدن پیکری بودا که فراوردۀ دستان وی است، میتواند اندوها و دل گریه های وی را نیز بیابد. هنگامی که در چنین عصری، جهال شب گستر بر ابن سینا می تازند، وی با ارائۀ کاری هنرمندانه، دین خویش را در دفاع ازآنانی انجام میدهد که در رشد بشریت کمک نموده اند. آرام و با شکیبایی این سینا و انسانیت را حرمت می نهاد.
در بارۀ هنرمند گرانقدر، وکیل نشاط شایسته است که بسیار نوشت و قدر منزلت اش را بهتر وگسترده تر دریافت. دستان نشاط ارجمند را همچنان پربها تر و هنر آفرین می خواهم.