نادیه فضل

یک برگ شقایق

 به عاشقانه ترین شاخه ی شقایق و رود

به نبض پُر تپش ِ قامت ِ  ترانه و عود

به روشنای طلایی ترین سپیده ی باغ

بخوان تو دیده ی بارانی ام به سبز وجود

مرا که سُفره ی تنهاییم سکوت شب است

به فتح شعر ببر تا وسیع سبز درود

به قبله گاه هزاران پرنده ی عاشق

به حس ِ لحظه ی سرخ ستاره های سرود

به بیگناهیی َپر های آرزو هایم

پُرم زتلخ ِ پُر از گرد بیکران ِ  کبود