|
وطن چرا چنین ویرانه گشتی
اسیر درد و غمی بی اندازه گشتی
تهی از خوشی وسرور وشادی
سراسر مبدل به ماتمکده گشتی
نه گلی نه گلستانی نه چمنزاری
همه یکدشت خاره گشتی
وطن ترا آباد نمی بینم
بدست دشمنان موریانه گشتی
به تریاک وخشخاش و اعتیاد
به تمام جهان پر آوازه گشتی
بدست فرزندان نا اهلت
قطعه قطعه وهزار دانه گشتی
به مکر وحیله وفریب دشمن
برنگ های رنگین آلوده گشتی
به سوگ شهیدان خونین کفن ات
تو بیچاره مادر دایم داغدار گشتی
ترا چه شد آن عیاران وشاه مردانت
تو چرا تنها واسیر نامردان گشتی
جدا از دوستان وعاشقانت
چنین خوار وزار وبیچاره گشتی
مپندار که مرا در غربت یاد وطن نیست
که ترا قربان، من صد هزار بار گشتی
|