پرتو نادری

زیبایی

        _{صدایت به دختری می ماند}

        _{در سبزترین دهکده دور}

        _{که از ترانه جویبار}

        _{پای زیبی به پا دارد}

        _{و از نجوای باران}

        _{گوشواره یی در گوش}

        _{و از رشته آبشار}

        _{گلوبندی به گردن}

        _{تا گلخانه آفتاب را}

        _{با رنگین ترین گلهای عشق بیاراید}

        _{و تو به اندازه ی صدای خویش زیبایی ....}