کابل ناتهـ، حفیظ الله وفا، باردوش

کابل ناتهـ kabulnath






		حفیظ الله « وفا»
	باردوش
د ین کجا گفته که رو تن پرور و بیعار باش یا ملنگی شو بکش چرس و پی نصوار باش یا ز پول رشوه و دزدی بکن پر بکس و جیب یا فقیر ژنده پوش کوچه و با ز ا ر با ش د ین بگفته بر یتیمان د ست احسانی بکش خا طر بشکسته را د ر هر کجا د لد ا ر باش با تمسخر زخم هردل را نمک پاشی چه سود مرحم زخم د ل و داروی هر بیما ر با ش ایکه هستی شاخ کبر و کان آ زارو غر و ر میخوری روزی بسر با خلق بی آزار با ش راست باشد راه اسلام ، تو خود پا کج منه ایکه د ر کار شریعت خفتهء بید ا ر با ش گر چه یک عمری میسر شد ترا د ید ا ر ها چشم غفلت وا بکن، ا ند ر پی د یدار با ش فرض حق را حق کن و از نهی او کن اجتناب این روش را پیشه کن،ازعمر بر خوردار باش د ر محیط خویشتن هر جا که میگردی، بگرد پای د یگر د ر وطن چون سوزن پرکار باش دوستان را هر کجا محبوب شو همچون گلی هر کجا گر د شمنی باشد به چشمش خار باش زند گانی بار دوش مرد م د ا نا مد ا م همچو آب رفته عمرت رفت، رو بید ار باش علم و عرفان چشمهء فیض است و آب زندگی د ر پی تحصیل این آب بقا، د ر کار با ش اهل علم هر جا گرامی هست و اورا عزت است د ر پی تعلیم هر جا ، چا ر، یا ، نا چار با ش چشم بهبود از تو دارد ، برزن و بوم وطن بهر تعمیر نوش ، ای نو جوان معما ر با ش رو مهند س شو، به خاک خود نوین خدمت بکن خدمت میهن بکن، بر دیگران بادار با ش سر بده بر خاک خویش و ملک را آ باد کن سر فروشی گر نمودی، جمله را سر دار با ش راکت اغیار، تا ، مه ، رفت بالا، پس تو هم مخترع شو، بر فلک بالا رو و ، سالار با ش تنبلی ها این چنین ، بیعرضه گیها ، تا کجا جان من از خواب خوش، بیدار، شو، جرار باش برخلافی های شرق و غرب، جای وحشت است درد بید د ر مان بود، یارب جهان را یار با ش ای « وفا» مکرو فریب و چال، دشمن را مخور خپ خپک، ا ند ر کمین د شمن غد ا ر با ش

**********