|
کابل ناتهـ kabulnath
|
امید پیام
پشت ديوار!
تقدیم
به زنان و دخترانيکه به جر م زن بودن آزاديشان سلب ميگردد.
من جوينده ای
تلخ کامم
پشت ديوار خانه
که پاسداران ژنده پوش
با پتکهای سنگينشان
ميکوبند بر سرم!
با تسليم خو نکرده ام
واژه های متروکم در خانه
استعاره های نا مانوس
در تاقهای مزين خانه!
دراينجا نام آزادی
گلی نادري است در جماهت چشمها
آرامش عروسکيست که تنها دررويا هايم با آن قصه
ميکنم
تنهای سرگردان!
نگرانم هر لحظه
هر روز که سربهای گرم وداغ اندامهای عريان کداميد لاله ای را
خواهند بوسيد
پشت پرده مرگ وعشق!
کيست که تنهائی غم انگيزم را دريابد
درجنگلي که اجساد آدميان احساس را بر
نمی انگيزد
خون شراب است که بجای آب مينوشند
درشهريکه که شمشير ها حاکمان مطلقند
گردنها لاله های نورسته و معصوم.دراينجا
جنايت قانون است
و کرگسان داوران دادگاه!
آيا کسی فرياد مرا ميشنود؟
آيا قلبی مرا همراه خواهد بود؟
آنگاه که فرياد قلبها را ميشنوم
در ميدانها
درورزشگاه ها
در پشت زندانها
که نا اميدانه دست ياری بسويم دراز
ميکنند!
هر فريادی با منقاری
و هر اعتراض با سنگ و سرب پاسخ ميگيرند
دراين مسلخ شرع و آخوند!
کدامين قلبی فرياد مرا و مارا خواهد
شنيد؟
پشت ديوار زندان
همه چيز تيره است
و
ستاره ها نيز
گاهی ستاره ای ميخندد
و
افق روشن ميشود
و
گاهی گلوله ای رها ميکنند
تا انسانی ذبح گردد
اينجا همه زندان است
و ترس همه گير!
پشت ديوار زندان!
گلوله ها تشنه اند
بدنها برهنه
پشت ديوار خانه!
مادران زندانی اند
کودکان تنها اند و با نگاه های معصومشان
ميبينند
تفنگ را و ستمگری را
کودکان پا برهنه
درکنار آفتابی ترين رويا ايستاده اند
تا درروياهايشان رسم ميکنند
پدر را و مادر را
زيرا آنها نيز زورگاری کودکان بوسه های
بدن های عاشق بوده اند.
دختران تجربه ميکنند
وحشت را و تبعيض را
دستانشان بسته
در پاهايشان غول و
زنجير
آرزو ميکنند
تا بهاران
بيايد
و قفسها
بشکنند و آزادی را همه تنفس نمايند
تـا اميد،
هميشه آفتابی باشد
و عشق دنيای همگان!
اينها بهانه های منند
پشت ديوار های سرد
خانه ام!
خانه ای پر از
گلوله و خون
خانه ای پر
از تنهائی و اميد!
*************** |
|---|
سال سوم شمارهً ۵٣ جولای 2007