آرش آذیش
 

با تو، با چراغ
 

شب است
          و شیهء اسپ سپید روز
                               هنوز،
                                    از این گریوهء دلگیر
          بر نمی خیزد
                                   به آفتاب امیدی نیست.

بیا چراغ را نگذاریم
                                       پیش وحشت باد!

***************