کابل ناتهـ،


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ناصر طهوری

 

ســال مولوی

 

 

 

افـــرشتهً الهـــــام شعــــر ، از من گریـــــــــزان گشته است

این دخت رویا ها چـــــــرا ، از دیده پنهــــــــان گشته است؟

 

در قـــــرن بیست و یک ، کنون ، دارم دلی پــــــر از جنون

در عشـــــق یار پــــــر فسون ، شورم دوچندان گشته است

 

قــــرن اتم ، عصـــــر نوین ، حــــــــال دل شیـــــــــدا ببین

هفـــــت آســــمان درین زمین ، الحــــق نمایان گشته است

 

امســـال ، ســــــــال مولـــویست ، او پیشوای معنــــویست

در من ، ز بس مهرش قویست، این دل فروزان گشته است

 

خورشید ها دارم زعشق ، ای عاشقــان ! ای صـــــادقان!

بینید کاین خـــاکی ، چسان ، از عشق ، تابان گشته است

 

بر مـــولـــوی ، رو کرده ام، بس کار نیکـــو کـــــرده ام

دل را چو صقجـــو کرده ام، جانم خـــروشان گشته است

 

بس کن "طهوری " این خروش ، از بادهً عرفان بنوش

چون دیگ جان آمد به جوش ، آه تو سوزان گشته است

 

 

محمد ناصر طهوری

 

تاشکند 24.03.2007

 

************

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ۵٠             سال سوم                    جون ۲۰۰۷