سعادت پنجشیری

بهار با امید

بیا بیا که دگر , مادر زمان خندد

به غرب روشن سرما , دل جهان خندد

بیا که باز چمن , سر بلند کرده ز خواب

بیا که باز طراوت , بلب نهان خندد

بیا بیا که مسیحا , به چرخ برگشته

بیا که جان طبیعت , به صد زبان خندد

کسالت , از بدن خاک رفته , فاژه کنان

ز غربتش , که زمین تا به آسمان خندد

نسیم صبح بهاری , نفس کشان , هرسو

دوان دوان بدهد مژده و , عیان خندد

ز خرقه يوشی باغ و چمن, به جلوه ی نو

روان شاد افق , تا به کهکشان خندد

بیا بیا , که بهار آمده ز راه , ایدوست!

نوای مرغ سحرها , به گوش جان خندد

«سعادت» آورد امید , هر بهار به دل

امید با دم نو , با لب زمان خندد

(10 مارچ 2007_ تورنتو

************