مریم محبوب یک سیمای خدمتگزار و ماندگار

بدون اغراق و مجامله دراین چند سالی اخیر هیچ بانویی به قدر مریم محبوب در کار بالندگی فرهنگ ما کوشا و فعال نبوده است.

اگر کارنامهء خدمات برجسته این چهرهء درخشان را یکایک برشته بکشیم محتاج یک طومار بلند و « هفت من! » دفتر می باشد.

او نه فقط روزنامه نگار و مؤسس جریدهء پرآوازهء « زرنگار » میباشد بلکه داستان نویسی است کم نظیر و تا حال چندین مجموعهء دلپذیر داستان میانه و داستان کوتاه به جامعهء هنری و ادبی ما تقدیم کرده است که هریک در ردیف آثار منتشر شده در این ژانر بدیعی از ارج و منزلت زیادی برخوردار می باشد.

او به یاری و همدستی همسرش جناب زلمی باباکوهی مصدر خدماتی شده است که از هیچ جفت هنری ما سر نزده است.

آن دو نفر در دیار غربت ـ در تورنتوی کاناداـ صدها مقاله در گستره های سیاست علوم اجتماعی و ادبیات قدیم و جدید ما در جریدهء زرنگار به چاپ سپرده اند که همه از مقام خاصی در عالم مطبوعات ما برخوردار می باشند.

یکی از خصیصه های جلیل این مضامین بکر آن می باشد که همه با کمال انصاف و وجدان شریف برشتهء تحریر در آمده اند و گواه رسالت بزرگ آنها در کار تنویر و تهذیب عمومی می باشند.

این قلم بخود می بالد که در این چند سال یکی از همکاران کوچک نامهء وزین زرنگار بوده است و پارهء از مقالاتش در صفحات آن جریدهء ارزشمند به چاپ رسیده است.

دراین رستا من خود را رهین الطاف و عنایات گردانندگان فرهیختهء آن جریده شریف و ماندگار میدانم.

شایشه گفتن است که خانم مریم محبوب یکی از پیشگامان و طلایه داران فرهنگ ملی ما می باشد و سالها در کار است که مادر ایام چنین بانویی خدمتگزار را تحویل جامعه بدهد.

من اقدام شایشتهء ایشور داس عزیز را در کار معرفی بیشتر فرهنگیان برجستهء ما می ستایم و آرزومندم که این خدمت انسانی و جلیل کماکان ادامه بیابد.