... و خاک شهادت میدهد

هفتهء گذشته، سایت فارسی بی بی سی گزارشی را به نشر سپرد که،  در تپهء نارنجِ کابل برین، بازهم چند پیــــکرهء بودا کشف شد است. باستانشناسان را این گمانست که عمرِ یپــــکره ها بیشتر از پانزده قرن است.
درآن خبر مختصر زیر عنوان  کشف یک پیکرهء بودا در کابل، آمده که، « مسئولان وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان از کشف یک پیکرهء بودا در حاشیهء جنوبی شهر کابل خبر داده اند. بلندی این پیکره حدود یک متر است و در جوار تپه یی موسوم به نارنج در منطقه شهدای صالحین کشف شده است.

وزارت اطلاعات و فرهنگ می گوید، این پیکره حدود پانزده قرن قدامت تاریخی دارد. حدود پنج سال پیش نیز از این تپه یک معبد متعلق به بودایی ها، همراه با بیست و هشت اثر تاریخی کشف شده بود. »

 منطقه یی که از آن این پیکره ها یا بهتر بگوییم اسناد تاریخی به دست آمده اند، درست همان محلی است که ســــده ها پیش از امروز کابلیــــان هندو و بودایی باور در پاسداری سرزمین شان در نبرد ملی شهنامه یی سهم گرفته و در مقابل عربها به مقاومت ملی برخاستند.

حین مراجعه به رویدادهای که از مقاومت خبر  میدهند، پرسش های به میان می آید که:

بهتر آنست تا رویدادهای تاریخی با ذهن شفاف و افق وسیع نظر مطرح گردند و از واقعیت ها نباید هراسید و چشم پوشید. اسناد تاریخی، که گزارش بی بی سی پاره ی کوچک تواند بود، گذشتهء دیرینهء افغانهای هنــــدوباور را آفتابی میسازند ولی با این همه، امروز فرزندان پاسداران پیشین، از حقوق مساوی شهروندی در سرزمین آبایی شان برخوردار نیستند تنها از آن جهت که باور دیگر دارند.

با دریغ و درد بسیار که در سده ی بیست و یکم، در افغانستان کارزار سیاسی نه در سمت منافع ملی روآورده است و نه هم  از درد و رنج و نیاز مردم حکایتی دارد. چنانکه در خط و مشی آشکار و نا آشکار چهل کاندید مقام ریاست جمهوری در رابطه با حقوق اقلیت مذهبی و دشواریهای اجتماعی این اقلیت نکاتی و تذکری کوچک هم دیده نمیشود.

اندوه بارتر اینکه درین رابطه تارنمای های بیشمار افغانستان زحمت نوشتن یک سطر را هم پذیرا نگردیده و  گفتمان سالم و گسترده را راه اندازی نکرده اند.

مگــــر خاک پاک وطن به گذشتهء به وقارشان شهــــادت می دهد.