|
|
بوركينا فاسوو: در معادن طلا،
کودکان به کمک نیاز دارند.
بورکینا فاسوو، یکی از فقيرترين كشور جهان است ولي در برخی از مناطق آن
معادن طلا وجود دارد. بسا کارگران بیسواد با خانواده های شان به نزدیکی
معدنهای طلا می کوچند تا نفقهء خانواده های شانرا تامین بتوانند. حتا
کودکان پنجساله در انتقال و شستوشویی ریگ و سنگها سهم میگیرند.
تعداد بیشتر آن ها در روند کار خویشتن را زخمی میسازند ویا مریض میگردند و هیچیک شان به
دبستان نمی روند.
سازمان جهانی یونسیف، با یاری اعانه های
المان برنامهء کمک به کودکان را در
سه شهر این کشور تمویل میکند. دخترها و پسرها درس می آموزند و میتوانند
حرفه ای را فــــرا گیرند. افزون برینها یونیسف برای مادرها کمک های مالي
آغازین را پیشکش میدارد تا دستگاه های کوچک را به میان آورند.
بهره برداری در صنعت طلا
در
بورکینا فاسوو، حدودی شصت تا دوصدهزار کودک در معدنهای طلا کار میکنند.
تقریبأ هفتاد درصد از آنها به مشکل هنوز پانزده سال دارند. البته
درین رستا ارائه
ارقام دقیق دشوار است چه بعضی از معدنها در دفاتر رسمی ثبت نمیباشند و
اکثرأ دورتر قرار دارند.
دوشیزه ها و جوانها ساعتها به حالت خمیده سنگ های وزمین را میشکنند و
دیگران روزانه در آب سرد و گل آلود ایستاده هستند و والدین خویش را در شستن
طلا یاری میرسانند.
عده ای از کودکان، در روند کار خود را با وسایل مبتدیی کار زخمی میدارند به
ویژه زمانیکه خسته و ناتوان باشند. همچنان امراض جهاز تنفسی که ناشی از گرد
و غبار زهرآگین میباشد و امراض چشم عمدتأ به مشاهده میرسند. تداوی و معالجه
یا قابل دسترسی نیست ویا خانواده ها از پرداخت هزینهء آن
عاجـــــز اند
جوانان اکثرأ به حفر و کندن راه های عبوری مؤظف میگردند. درین تنگناها آنها
را همواره لغزش زمین و دیگر حوادث کشنده تهدید میکند.
به مشكل كودکی به دبستان می رود
از تجارب یونیسف، بسا کودکان از خانواده های شستوشگر ریگهای طلایی میباشند
و همراه با والدین شان یکجا در معدنها کار میکنند. برای بار نخست، در سال
1998 گسترش کارکودکان در معدنها ظاهر شد. در آن هنگام، سازمان جهانی کار(ILO)
از پنجصد کودک و جوانان پرسشی به عمل آورد که در فرجام از آن اوضاع ناهجار تصویر
وحشتناکی به دست آمد.
85درصد از پنجصد کودک جواب داده بودند که آنها هرگز
به دبستان نرفته اند. متباقی پیش از وقت، دبستان را ترک گفته بودند. دو از
سه فردی آنها مزدی از کارشان نصیب نمیشوند.
یونیسیف در آن زمان، به حمایه پروژه های نزدیک به معدن طلا اقدام کرد. از
آن زمان ممکن شد که چهارصد کودک از کارکردن در معدن نجات یابند.
با درنظرداشت پیمانهء هراسان کننده کار کودکان در صنعت طلا، بایست میزان
برنامه های یونیسف بلند رود و دامنهء آنها گسترده تر شود.
ايكوادور:
کمک برای کودکان مصروف در خاکروبها
در کشور ایکوادور، اضافه از ششصدهزار کودک و جوانان مجبور هستند کار کنند
تا خانواده هایی شان را یاری برسانند. تقریبأ 40درصد باشندگان این کشور
امریکای لاتین در فقر و گرسنگی بسر میبرند. آنها روزانه با کمتر از دو دالر
امریکایی زندگی میکنند.
فقر و بهره برداری از کار کودکان بویژه در محلات خاکروب های شهرها به وضاحت
دیده میشود. درینجا ها خانواده ها از جستجوی موادکار آمد در خاکروبها،
زندگانی شان را به پیش میکشند.
اطفال عمدتأ به دبستان نمیروند. بسیاری آنان مریض هستند.
همچنان اطفالیکه در
عرصهء آبادانی و تصدیهای تولید کیله کار میکنند، به گونه گسترده مورد تهدید
امراض گوناگون قرار دارند. یونیسف کوشش میکند که در هشت شهر کشور ایکوادور، به گونه
ی همه جانبه برنامه های یاری رسانی را به راه اندازد. اطفال شامل کار از
درس و تعلیم، تداوی و کمک های فزیکی برخوردار میشوند.
در
ایکوادور، تقریبأ یک بر پنجم اطفال شامل کار تحت شرایط
ناگوار و خطرناک
کار میکنند. برای هزارها خانواده، جمع آوری و سورت خاکروبه یگانه وسیله
تامین معیشت میباشد. اغلبأ والدین از سالیان متمادی به صفت جمع آوری کننده
خاکروبه کار میکنند، بناأ اطفال شان وقتتر از سن لازم، به یاری رسانی آنها دست
بکار میشوند. کودکان ـ اصلا گاهی نه ـ ویا سالهای کم به دبستان میروند.
در محلات خاکروبه ها، اطفال همواره با خطر مواجه هستند. راننده های وسایل
نقلیه اصلا ارزشی برای کودکان مصروف کار قایل نیستند.
همچنان در خاکروبها، توته های شیشه، آهن، مواد زهرآلود کیمیاوی و خاکروب
سورت ناشده بیمارستان ها نیز موجود میباشند که حوادث احتمالی را همراه دارند.
همینگونه آب غیر صحی و آلوده باعث شیوع امراض جلدی، معده و چشم میگردد.
فراتر ازین همه، خشونت در خانواده ها و استفاده از مشروبات الکولی از سوی
والدین، صدمه فزیکی و اضافی برای کودکان میباشد.
به ندرت اطفال شامل کار حمایه میشوند
فقر و سهل انگاری بسا کودکان را به خیابان ها میکشاند. جوانها و دوشیزه ها
تلاش میورزند که به صفت تمیز کننده گان کفش ویا از
راه تگدی چیزی بدست بیاورند. کمک و یاری رسانی
اداره های دولتی به ندرت به چشم می آیند. همچنان میزان
مبارزه با تخلطی از حقوق
کودکان در سطح نازل قرار دارد. برخی از تصدیها و مؤسسات جمع آوری خاکروبه
برآن اند که اطفال کمتر از سن 15 ساله را شامل کار نسازند. تا از تخلطی
حقوق اطفال کمتر سخن به میان آمده است.
از ماه اپریل 2004
وارسی دولتی بر تصدیها و دستگاه های جمع آوری خاکروبه در شماری از مناطق به
گونه دایمی عملی گردیده است. در اثر برنامهء یونیسیف اکنون ششصد طفل کمتر
از زمان پیشین در دستگاه های تنظیفات کار میکنند. با دریغ که در برخی مناطق
دیگر کودکان فقرزده کمتر کمکی دریافت میدارند.
هندوستان: از کارکردن
کودکان در صنعت نخ تابی جلوگیری گردد
درس، آموزش حرفه خیلی ها مهم است تا کودکان کارکننده در آینده بخت نیک
داشته باشند.
در هندوستان جنوبی، در ایالت « آندهرا پردیش» حدودی دوصدهزار کودک در صنعت
نختابی کار میکنند. بویژه دوشیزه ها بیشتر جذب میگردند به این دلیل که آنها
مطیع و با سیلقه هستند. روزانه از یازده تا دوازده ساعت در مزرعه پخته
کارمیکنند این کار طاقت فرسا مصاب شدن به امراض گوناگون ناشی استعمال مواد
کیمیاوی در کشتزار پخته، را نیز همراه دارد. اندکی از آنها به دبستان
میروند.
یونیسیف، در « کورنوول» که منطقه عمده ی این مشکل میباشد، برنامهء را آغاز
کرده تا زمینه اعزام کودکان به دبستان را فراهم کند. دوشیزه ها هم این فرصت
را نصیب میشوند که تا حرفه ای را بیاموزند.
یونیسیف در جهت ارتقاع سطح عایدات بزرگسالان نیز کمک میدارد به گونه مثال
ایجاد و راه اندازی مؤسسات و کوپراتیف های زراعتی تا آنها از کارکردن
کودکان شان منصرف شوند.
وابستگی به صاحبان زمین
یکتعداد از خانواده ها زمین ندارد و از راه مزد روزانه امرار حیات
میکنند. کودکان شان اغلبا با شش سالگی به کردن در تصدیهای پخته آغاز
میکنند. بسیاری از آنها تحت شرایط برده گی و به اصطلاح نوکران مقروض بسر
میبرند. والدین این کودکان، از صاحبان زمین، پولی به قرض گرفته اند و در
مقابل آن کار رایگان کودکان شان به مالکین زمین وعده میدهند.
در
اثنای حاصلبرداری مزارع، دلالان تهیه قوای کار، از دهات دوردست دوشیزه ها
را فرا می خوانند. این دختر ها ماه ها در سرپناه هایی که از سوی کارفرماها
ایجاد گردیده اند، بدون علاقه مندی و استفاده های ناجایز و عدم پتشتیبانی
زندگی میکنند.
ایالت « اندهراپردیش» در واقع یکی از مرکز صنعت پخته و نختابی هندوستان
میباشد. در منطقهء « کورنوول» این ایالت کودکان در بخش اساسی صنعت نختابی
کار میکنند. بسا ازین خانواده ها مربوط طبقهء پایین اجتماع بوده که کلأ
فقیر و نادار میباشند. برای بسیاری از دهاقین کوچک، تهیهء پنبه دانه و کود
کیمیاوی خیلی گران میباشد. در صورتی کشت سوزی، هیچگونه ذخیره ای ندارند.
فیلیپین:
حمایه از عدم بهره برداری و سوی استفاده جنسی
در
فیلیپین، بیشتر از شصت تا یکصدهزار کودک قربانی بهره برداری جنسی قرار
گرفته به فحاشا راه مییابند. در سالهای پسین این کشور، در جایگاه یکی از
مراکز تهیه ( کارزار ارضای جنسی از طریق کودکان) در شبکهء جهانی انترنیت
مشهور گردیده است. بویژه دوشیزه گان دهات بیشتر قربانیان این بهره برداری
میباشند.
قاچاقبران که دارای اداره ی منظم میباشند، به این دوشیزه ها کاریافتن به
شهر را وعده میدهند. برعکس بسیاری آنها در واقع به فحاشا کشانیده میشوند.
با اعانه های المان یونیسیف میخواهد، در پنج شهر این کشور، مراکز یاری به
دوشیزه ها را توسعه بخشد. همراه با این کمکها، موج از تبلیغات روشنکننده،
برا ی والدین و کودکان به راه انداخته میشود تا از سوی استفاده در انترنیت
آگاه گردند.
افزون برینها، یونیسف، تلاش دارد تا از طریق مراجع حقوقی، تعقیب مجرمین را
تندتر و آسانتر سازد که گام ارزنده در مبارزه با بهره برداری و سوی
استفاده جنسی تواند بود.
تقریبأ 40درصد مردم فیلیپین ناگزیر هستند که روزانه با یک دالر امریکایی
زندگی کنند. دهات به فقدان و نبود منابع عایداتی مواجه اند. بویژه جزایر «
میندادناو» در جنوب این کشور که بخش بزرگ آن به فقرو گرسنگی سردچار است.
ازینرو، در دهات دلال های کودکان با همدستان شان ساحهء وسیع بازی با سرنوشت
کودکان را در اختیار دارند. به دوشیزه ها وعده کار کردن در رستورانت های
شهــر و استخدام در خانه ها را میدهند در بعضی حالات حتی مقداری پول
پیشکی نیز به آنها تادیه میدارند. در حالیکه بیشترین آنها در معاملات جنسی استخدام
میشوند. شب ها در شرابخانه ها مصروف میکردند و مالکین آنها سال تمام این
دوشیزه ها را زندانی نگهمیدارند.
بسیاری ازین دوشیزه ها از روی حیا و شرم، جرائت نمیکنند تا علیه عاملین این
کار اقدام کنند. به ندرت کمکی دریافت خواهند کرد.
بسیاری از افراد پولیس وارد مسلک نیستند و ضابطه های قانونی هم ضعیف هستند |
|
Burkina Faso:
Kinder in Goldminen brauchen Hilfe
Burkina Faso ist eines der ärmsten Länder der Welt -
doch in einigen Regionen wird Gold zu Tage gefördert. Viele ungelernte
Arbeiter ziehen mit ihren Familien in die Nähe der Minen, um dort ihren
Lebensunterhalt zu verdienen. Schon Fünfjährige helfen beim Transport
der Steine und beim Goldwaschen mit. Viele verletzen sich oder werden
krank - zur Schule geht kaum ein Kind.
UNICEF unterstützt mit deutschen Spenden ein Hilfsprogramm für Kinder in
drei Provinzen. Die Mädchen und Jungen erhalten Unterricht oder können
eine Berufsausbildung machen. UNICEF gibt zudem den Müttern Starthilfe,
um sich eine kleine Existenz aufzubauen.
Ausbeutung in der Goldindustrie
In Burkina Faso arbeiten zwischen 60.000 und 200.000
Kinder in Goldminen. Rund 70 Prozent von ihnen sind noch keine 15 Jahre
alt. Genaue Angaben sind schwierig, weil die meisten Minen nicht
offiziell registriert sind und oft sehr abgeschieden liegen. Die Mädchen
und Jungen zerschlagen stundenlang in gebeugter Haltung schwere Steine.
Andere stehen den ganzen Tag in kaltem, schlammigem Wasser und helfen
ihren Eltern beim Goldwaschen. Viele Kinder verletzen sich mit dem
primitiven Werkzeug - besonders, wenn sie bereits müde und erschöpft
sind. Auch Atemwegserkrankungen durch Staub und giftige Dämpfe und
Augeninfektionen sind häufig. Medizinische Behandlung ist entweder nicht
verfügbar oder für die Familien kaum zu bezahlen. Die Jungen werden
häufig auch für das Graben von Tunnels eingesetzt. In diesen
improvisierten Stollen drohen ihnen Erdrutsche und damit
lebensbedrohliche Unfälle.
Kaum ein Kind geht zur Schule
Nach Erfahrungen von UNICEF kommen viele der Kinder aus
Goldwäscherfamilien und arbeiten gemeinsam mit ihren Eltern in den
Minen. Andere, oft Waisen, leben aber auch ganz allein in den
Minenregionen. Erstmals bekannt wurde das Ausmaß der Kinderarbeit in
Goldminen im Jahr 1998. Die internationale Arbeitsorganisation ILO
befragte damals 500 Kinder und Jugendliche - und erhielt ein
erschreckendes Bild: 85 Prozent der 500 Kinder sagten, dass sie nie zur
Schule gegangen seien. Der Rest hatte die Schule vorzeitig verlassen.
Zwei von drei erhielten für ihre Arbeit keinen Lohn. UNICEF begann
damals, erste Pilotprojekte in Goldminen zu unterstützen. Seitdem
konnten bereits über 400 Kinder aus der Minenarbeit befreit werden.
Angesichts des erschreckenden Ausmaßes von Kinderarbeit in der
Goldindustrie soll das Programm jetzt deutlich ausgebaut werden.
Ecuador: Hilfe für
Kinder auf Müllkippen
Über 600.000 Kinder und Jugendliche in Ecuador müssen
mitarbeiten, um ihre Familien zu unterstützen: Fast 40 Prozent der
Menschen in dem lateinamerikanischen Land leben in Armut. Sie haben
umgerechnet weniger als zwei US-Dollar am Tag zum Leben. Besonders
sichtbar sind Armut und Ausbeutung auf den Müllkippen der Städte: Ganze
Familien leben hier vom Durchsuchen des stinkenden Abfalls nach
Verwertbarem.
Die Kinder gehen oft nicht zur Schule, viele sind krank.
Aber auch Kinder, die sich auf der Straße durchschlagen oder auf
Baustellen und Bananenplantagen arbeiten, sind extrem gefährdet. UNICEF
hilft, in acht Städten Ecuadors ein umfassendes Betreuungsprogramm
aufzubauen. Arbeitende Kinder erhalten Schulstipendien sowie
medizinische und psychosoziale Hilfe.
Gefährliche Arbeit auf Müllkippen
Rund ein Fünftel aller arbeitenden Kinder in Ecuador
schuftet unter extrem harten und gefährlichen Bedingungen. Für Tausende
Familien ist das Sammeln und Sortieren von Müll die einzige
Einnahmequelle. Häufig arbeiten die Eltern schon seit Jahren als
Müllsammler, die Kinder müssen früh mithelfen. Zur Schule gehen die
Kinder - wenn überhaupt - nur wenige Jahre. Bei der Arbeit auf den
Müllkippen droht ständig Gefahr: Die Lastwagenfahrer nehmen keinerlei
Rücksicht auf Kinder. Im Abfall lauern zudem Glas- und Metallsplitter,
chemische Giftstoffe oder nicht getrennt entsorgter Abfall aus
Krankenhäusern. Durch verschmutztes Wasser oder Schädlinge kommt es
häufig zu Haut- und Augeninfektionen oder Darmkrankheiten. Darüber
hinaus gehören in vielen Familien Gewalt und Alkoholismus zum Alltag –
für die Kinder eine zusätzliche seelische Belastung.
Kaum Schutz für arbeitende Kinder
Armut und Vernachlässigung treiben viele Kinder auf die Straße. Die
Jungen und Mädchen versuchen, sich als Schuhputzer oder Bettler
durchzuschlagen. Staatliche Hilfsangebote für Familien in Not gibt es
kaum. Und das Bewusstsein für Kinderrechtsverletzungen ist gering: Viele
Plantagenbesitzer oder Müll-Aufkäufer ignorieren, dass Kinder unter 15
Jahren nicht arbeiten dürfen. Verstöße werden bisher kaum geahndet. Seit
April 2004 gibt es zwar in einigen Regionen staatliche Kontrolleure, die
Plantagen oder Müllkippen regelmäßig kontrollieren. Auch dank
Unterstützung von UNICEF arbeiten bereits 600 Kinder weniger auf den
Müllhalden als zuvor. Doch in vielen Regionen erhalten gerade die
ärmsten Kinder weiter kaum Unterstützung.
Indien: Kinderarbeit in
der Baumwollindustrie stoppen
Bildung ist besonders wichtig, um arbeitenden Kindern
bessere Zukunftschancen zu geben.
im südindischen Bundesstaat Andhra Pradesh arbeiten rund
200.000 Kinder in der Baumwollindustrie. Besonders die Mädchen sind
beliebte Arbeitskräfte, weil sie geschickt und fügsam sind. Elf, zwölf
Stunden täglich verbringen sie auf dem Feld - eine anstrengende und
wegen des starken Einsatzes von Pflanzenschutzmitteln auch gefährliche
Tätigkeit. Zur Schule gehen die wenigsten. UNICEF hat in der besonders
betroffenen Region Kurnool ein Programm gestartet, um arbeitende Kinder
in die Schule zu bringen. Junge Mädchen erhalten die Chance, eine
Berufsausbildung zu machen. UNICEF hilft auch, die Einkommenssituation
der Erwachsenen zu verbessern - zum Beispiel durch die Gründung
landwirtschaftlicher Genossenschaften. So können sie eher auf die
Mitarbeit ihrer Kinder verzichten.
Abhängigkeit von den Landbesitzern
Andere Familien besitzen überhaupt kein eigenes Land und
schlagen sich als Tagelöhner durch. Ihre Kinder arbeiten oft schon als
Sechsjährige auf den Baumwollfarmen - die meisten unter sklavenähnlichen
Bedingungen, als so genannte Schuldknechte: Ihre Familien haben sich bei
den Landbesitzern Geld leihen müssen und als Gegenleistung die
Arbeitskraft ihrer Kinder zugesagt. Während der Hochsaison werben
Zwischenhändler sogar Mädchen aus entfernten Dörfern an. Sie leben dann
monatelang in vom Arbeitgeber bereitgestellten Unterkünften - Willkür
und Missbrauch oft schutzlos ausgeliefert.
Andhra Pradesh ist eines der Zentren der indischen Baumwollindustrie. In
der Region Kurnool sind Kinder vor allem in der arbeitsintensiven
Produktion von Baumwoll-Saatgut beschäftigt. Viele Familien hier sind
Angehörige der niedrigsten indischen Kasten und völlig verarmt. Für die
vielen Kleinbauern sind Saatgut und Pestizide sehr teuer, bei Missernten
haben sie oft keinerlei Reserven.
Philippinen: Schutz vor
sexueller Ausbeutung
Auf den Philippinen werden zwischen 60.000 und 100.000
Kinder als Prostituierte ausgebeutet. In den letzten Jahren ist das Land
zudem zu einer Drehscheibe für Kinderpornographie im Internet geworden.
Besonders junge Mädchen vom Land sind in Gefahr. Gut organisierte
Schlepper versprechen ihnen einen Job in der Stadt. Doch tatsächlich
landen viele von ihnen im Rotlichtmilieu.
Mit deutschen Spenden möchte UNICEF in fünf Städten die Hilfsangebote
für Mädchen ausbauen. Aufklärungskampagnen informieren Kinder und Eltern
über die Gefahren, die im Internet lauern. UNICEF hilft zudem,
gesetzlichen Schutz und Strafverfolgung zu verbessern - ein
entscheidender Faktor im Kampf gegen Ausbeutung und Missbrauch.
Armut erleichtert Ausbeutung
Fast 40 Prozent der Einwohner auf den Philippinen müssen
mit weniger als umgerechnet einem US-Dollar pro Tag auskommen. Auf dem
Land fehlt es an Einkommensmöglichkeiten. Besonders auf Inselgruppen wie
Mindanao im Süden ist ein großer Teil der Familien von Armut betroffen.
So haben Kinderhändler und ihre Mittelsleute in den Dörfern leichtes
Spiel: Sie versprechen den Mädchen eine Arbeit als Kellnerin oder
Hausangestellte in der nächsten Stadt und locken oft mit einem
Vorschuss. Doch viele Mädchen landen im Sexgeschäft. Sie arbeiten nachts
in Bars und Bordellen - oft halten die Besitzer sie jahrelang gefangen.
Andere bieten ihren Körper in Hotelanlagen oder vor Einkaufszentren an.
Viele Mädchen schämen sich und wagen es nicht, gegen die Täter
vorzugehen. Hilfen gibt es kaum: Viele Polizisten sind schlecht
ausgebildet, die Gesetze schwach. |
|
