کودک من نیست
که بی بابا شده  ست
خواهر من نیست
که بیوه شده ست
مادر من نیست
که
داغدرِ گلالی اش شده ست
پدر من نیست که به ماتم نشسته ست
باغ من
بیغوله ی من نیست
که خاکستر شده ست
خاکِ
       من نیست ک خوار شده ست
بردار من کاکایِ من نیست
که خاک شده ست
                     که رفته ست
                                    که در گرفته ست.

سینه من نیست
که سٌربستان شده ست
مرا به هیرمند و ارزگان و قنــــــدهار
                                           چه کــــــار


سوم اکتوبر دو هزارو هفت.