کابل ناتهـ، Kabulnath

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 
 
   
نامه‌ای خوش خبر
به بهانه ترجمه "رواج بازی سکیت بورد در افغانستان"

ترجمه و تحقیق از حامد علی پور
 
 

 

 

 این حرف را "بارها گفته ام و بار دگر می گویم" که در فراسوی اینهمه خبر دردآور و نومیدوارانه که از  "کهن دیارا، دیار یارا"، افغانستان، می آید، آدم دلش خوش می شود که گاه و بیگاه خبر امیدوارانه و سرورآمیز هم می رسد. من هر چند از "معتادان" خبر و گزارش استم و با اخبار افغانستان و جهان از طریق انترنت و رادیو و تلویزیون و کتاب و اخبار زیاد وقتم را سپری می کنم، تا جایی که به اخبار افغانستان ربط دارد، عمداً دنبال خبر خوش (یا نسبتاً خوش) می روم و با خودم این شعر حافظ را آرزومندانه تکرار می کنم:

 

 

ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار

 

ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار

 

نکتهای روح فزا از دهن دوست بگو

 

نامهای خوش خبر از عالم اسرار بیار

 

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام

 

شمهای از نفحات نفس یار بیار

 

به وفای تو که خاک ره آن یار عزیز

 

بی غباری که پدید آید از اغیار بیار

 

گردی از رهگذر دوست به کوری رقیب

 

بهر آسایش این دیده خونبار بیار

 

خامی و ساده دلی شیوه جانبازان نیست

 

خبری از بر آن دلبر عیار بیار

 

شکر آن را که تو در عشرتی ای مرغ چمن

 

به اسیران قفس مژده گلزار بیار

 

کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست

 

عشوهای زان لب شیرین شکربار بیار

 

روزگاریست که دل چهره مقصود ندید

 

ساقیا آن قدح آینه کردار بیار

 

دلق حافظ به چه ارزد به میاش رنگین کن

 

وان گهش مست و خراب از سر بازار بیار

 

در اینجا، به قصد فهرست دادن – نه به منظور خودنمایی – من، به طور مثال، به چند مقاله و گزارش که آنرا در این راستا در کابل ناته نشر کرده ام، اشاره می کنم که قصد بنده از ترجمه و شناسایی آن همانا آوردن خبر خوش از آن "غمستان" باشد:

·        ترجمه مقاله در مورد تیم باسکتبال افغانستان

·        ترجمه مقاله در مورد ورزشکاران افغان در المپیک امسال در لندن

·        ترجمه و تحقیق در مورد آثار  موزیم ملی افغانستان

·        ترجمه گذارش رادیویی در مورد احمدظاهر

·        ترجمه مقاله در مورد نوشتن و نویسندگی توسط زنان در افغانستان

 

باز در جستجوی خط و خبر امیدوارانه بودم که این گزارش در مجله "فارین پالیسی" به نظرم خورد.  در گزارش آمده است که اطفال و نوجوانان در افغانستان به بازی سکیت بورد علاقمندی نشان داده اند و با وصف مشکلات فراوان به سکیت بوردهای کهنه و مستعمل دسترسی پیدا می کنند و درین ورزش مهارتهای خود را نشان می دهند. این گزارش شامل یک تعداد عکسها است.  هر کدام این عکس ها شرح مختصری هم در پهلوی خود دارد که بنده نیازی به ترجمهٔ آنها نمی بیند.  عکس ها خود گویایند!

حالا، کسی بپرسد که زمانی که مسئله افغانستان چنین بحرانی است، بود و نبود این بازی چقدر اهمیت خواهد داشت؟ پاسخ عاجزانهٔ بنده اینست که در افغانستان امروز، هرچه و هر که به صورت چند کودک یک لبخند بیارد، گروهی را دور هم جمع کند تا به پدیدهٔ غیر از جنگ و فساد و رشوت بپردازند، گروهی را به ورزش و هنر و موسیقی و نویسندگی تشویق کند، زنان را از حاشیه به مرکز بیارد، ... باید مورد ستایش قرار گیرد و معرفی و تقویه گردد. 

گمان می برم که این بازی که حتی در افغانستان هم تا حدی رواج یافته است، برای خوانندگان غرب نشین ناآشنا نباشد. با وصف آن، این مقاله در مورد آن می تواند مفید باشد.   یک ارگان دیگر به نام "سکیتستان" نیز وجود دارد که برای اطفال افغان که به این ورزش علاقه دارند کمک می کند. در مورد این ارگان می توان به این وبسایت مراجعه کرد و معلومات بدست آورد.  این ویدیو از یکی از مسابقات سکیت بورد در افغانستان هم خالی از دلچسپی نخواهد بود.  در پایان، مولانا وار عرض کنیم: ما برای وصل کردن آمدیم

 

 

 

بالا

دروازهً کابل

 

شمارهء مسلسل ۱۷۷،          سال    هشتم،       میزان  ۱۳۹۱ هجری خورشیدی                   ۰۱ اکتوبر      ۲۰۱۲ عیسوی