طــــــــــنز از

عزیز علیزاده

   من گناهان خودم را بخشیدم !؟

azizullah41@yahoo.com

       شنونده های محترم رادیو پارلمان سلام!

پس ازمدتی خاموشی امروز بازهم آقای دلخوش غمگینیار پشت خط تلیفون است تا گزارش تازه یی را که تهیه دیده است، به شما شنونده های خوب ما ارائه کند.

      ـ بلی، مه غمگین یاراستم و بازهم درخدمت شما قراردارم. شاید پرسشهای زیادی درذهن شما خلق شده باشه که چرا غمگینیار یکی و یکباره از پارلمان و ازرادیوی پارلمان غیبیش زد، خوب اگر راستشه بگویم، سخت ترسیده بودم و مدتی خوده از نظرها پـُت ساخته بودم، ویا دراصطلاح سیاسی، به فعالیت زیرزمینی روی آورده بودم، چون قصه تقسیم شکار توسط روباه و کنده شدن کلهء گرگ توسط شیررا عملا به چشم سردیده بودم. امید وارهستم منظور مره فامیده باشین، کسانی که منظور مره نفامیده باشن، لطفا ً به روزنامه های چندماه پیش و لت کوب شدن چند خبرنگار به دست نماینده های انتخابی «؟» مردم مراجعه کنن.

   بهر صورت ازپرحرفی زیاد میگزریم و میاییم سراصل مطلب. امروز تعدادی از نماینده های مردم «؟!» درپارلمان پیشنهاد عجیبی را طرح نمودن که به گفتهء ناظرین امور، درطول سده ها که از موجودیت پارلمان در کشورهای مختلف جهان میگزره، چنین تصمیمی بی سابقه خوانده شده است. بخاطر اینکه ده خیال تان نگرده که غمگینیار سر کسی تهمت میبنده، توجه شماره جلب میکنم به جریان مستقیم جرو بحثها درداخل پارلمان، تا خود تان با گوشهای خود بشنوین و قضاوت کنین.

   یکی ازنماینده های پیشنهاد کننده که دهانشه به مایکرافون چسپانیده، درحالیکه کاغذ دست داشته اش به شدت میلرزه خطاب به نماینده ها چنین میگه:

    ـ امروز زمان آن رسیده که ما، خود گناهان مان را به بخشاییم، چون گناه ما، گناه سغیره است؛ خوب اگرما کسانی را کشته ایم و یا جزا داده ایم و یا خانه، زمین و اموال شان ره غصب نموده ایم، این حق مسلم ما بوده، زیرا ما نماینده های شان از روز ازل تعین شده بودیم، لذا تعین سرنوشت شان هم به دست ما بوده و میباشه

.

  آواز نمایده دیگری شنیده میشود:

  ـ مه هم با تائید گفته های بالا تأکید مینمایم که ما فقط خواستیم افراد زیر امر خوده که حیثیت نوکر و غلام ره برای ما داشتن ادب نماییم. اگرکسانی کشته شدن و یا جزا دیدن گناه خود شان است که ازفرمان ما سرکشی نموده بودن.

......

 ـ اگر ما آدمای خوده نشان نمی گرفتیم، پس چطو میتانیستیم آموزش نظامی ببینیم. ضرب المثل معروف است که میگه:           " گرضرورت بود رواباشد".

......

   ـ ما مرتکب کدام کار بدی نشدیم، برعلاوه کسانی که به دست ما کشته شدن، باید ازماخوش هم باشن و تشکری هم بکنن، زیرا ما ایشان را بدون دغدغه و خیلی راحت به بهشت فرستادیم.

......

   اگرما خانه های مردم را به توپ و یا راکت بستیم، بازهم کارشاروالی ره آسان ساختیم و شما امروز شاهد ساختمانهای مدرن و چندین ملیون دالری بجای آن خانه های فرسوده میباشین که با ابتکارعمل و عرقریزی ما ساخته شده.

.......

   ـ با تائید گفته های بالا چند پیشنهاد دارم که باید شامل فیصله نهائی شوه.

   1. ازاین به بعد کسی حق نداره تا به منظور پخته ساختن نشان خودش به داخل شهر کابل راکت پرانی کنه، تا خدای ناخواسته به ساختمانها و خانه های مجلل و دوست داشتنی ما آسیبی نرسه.

   2. قوماندانان و جنگسالاران محترم میتانن برای بهبود نشانه زنی های خود تعدادی از افراد دوطلب مناطق زیر تسلط خوده به دشتهای دور تر برده و بالای شان  تمرین نشان زنی نماین.

  3. درصورت کمبود نفرات میتانن جهت کمک به قوماندان صاحبای رقیب مراجعه فرماین، تا ایشان نیز از شر افراد غیر مطلوب خلاص شون.

  4. تمام خانواده ها و افرادی که درمناطق زیرسلطه جنگسالاران محترم زنده گی مینماین، باید به حیث متاع شخصی آن جنگسالاران شناخته شده و به ایشان حق کامل داده شوه تا بدون بازخواست هرچه که دل شان خواست با مال و متاع شخصی خود بنماین.

  5. پس از این جنگسالاران محترمی که به قانون امروزی رای مثبت میدهن، نباید به خاطر کشته شدن چند نفرشان به دست یکدیگر، خود باهم درگیر لفظی شون.

  6. کسانی که در رای گیری امروز شرکت مینماین و به قانون امروز رای مثبت میدن، باید وکیل مادام العمر منطقهء خود شناخته شون.

  7. به کشورهای دوست امریکا و اروپا توصیه شوه تا این مودل جدید دیموکراسی افغانی ره در قانون نامه های کشور شان بگنجانن.

 ومن الله توفیق

     شنونده های خوب برنامه رادیو پارلمان!

این بود گزارش امروزی ما از جلسه پارلمان که اکثریت نماینده های محترم آن ازجملهء جنگسالاران اند. ایشان گناهان صغیرهء شان را با تصویب یک قانون یازده ماده ای، بخشیدن و با خود شان عهد و پیمان بستن که پس از این مرتکب گناهان صغیره نه شون و فقط دست به اجرای کارهای بزنن که گناه کبیره شمرده شوه.      

**************