لب  خاموش

برو ا ی  بغض  گلو  گير  شده

را حتم کن ، که  دگر  دير شده

حرمت و لطف و صفای  دورا ن

ديده ا م ،  چشم  دلم  سير  شده

من   گرفتا ر  لب   خاموشم

ذوق  پيمانه  کمان  گير  شده

نگه ء  ساحر  آن   قبلهء  ناز

به دل  زخمی من  تير  شده

با تبسم سحری  دل  می گفت

رنگ تزو ير  زمان  پير  شده

رسته ا ز دام  دو  عالم  ،  اما

دل به دست  تو به  زنجير شده .

                   محمد زرگر پور  

************