داکتر اکرم عثمان

دواشتباه و یک دردسر بزرگ

در این تردیدی نیست که مردم افغانستان، بیشتر از نان و آب و هوا به امنیت ضرورت دارند به حداقل عدل و داد و رفاه اجتماعی.

در این سی سال اخیر آنچه به شدت از زندگی ملت ما غایب بود و حکم توتیا و عنقا را داشت امنیت بود. حکومتهایی که در طول این مدت دراز به قدرت رسیدند برهنه ترین و رسواترین اشکال شقاوت و بیرحمی را در عمل و نظر آزمودند. یکی بنام طبقه، محرومترین اقشار جامعه را زیر تیغ انداخت، دیگری خود را قَیم ابدی بنده های خدا وانمود کرد و به بهانهء دارابودن حق انحصاری توکیل اختیار به جان ومال رعیت افتاد و آه در بساط شان نگذاشت و سومی خود را یگانه حافظ و مالک دموکراسی جا زد و در پی تحمیل شکل خاص و مضحکی از آزادی خواهی برآمد.

به این صورت مردم عادی بخصوص باشندگان روستاهای جنوب و شرق کشور بیشترین صدمه را از آن شیوه های رفتار متحمل شدند.

اکنون هم جنگ ادامه دارد و از آسایش روحی و جسمی خبری نیست. طیارات کور « ناتو » تا حال چندین بار کلبه های کشاورزان را بمباران کرده اند و ده ها نفر را به خاک و خون کشیده اند.

حکومت افغانستان که در محضور دست و پاگیری قرار گرفته و در مواردی فعلیت خود را از دست داده است همواره به اظهار تأسف و دل آسا بسنده می کند.

در این راستا، افتضاح، به جای رسیده که سربازان آلمانی که در چوکات نیرو های ناتو در افغانستان حضور دارند بعضأ از سر تفریح یا سرگرمی با جمجمه های سر کشته های جنگ فوتبال می کنند و بر ناچیزی یک ملت برباد رفته می خندند.

اگر در پی علت یا علل این فاجعه برائیم دو کاستیی بسیار دردناک جلب نظر می کند:

یکی اینکه مدعیان تنور و وطندوستی در  داخل مملکت در اکثر رسته ها و جناح ها به افراط چپ و راست لغزیدند هم خود را غرق کردند و هم جامعه را.

دیگر اینکه ایالات متحده امریکا که روزگاری مشوق قدرتمند بنیادگرایی بود و به عزم تضعیف و سرکوب اتحادشوروی، تنگ نظرترین گروه های متحارب را با سلاح و پول و پشتیبانی تبلیغاتی تجهیز کرده بود، بعد از سانحهء یازده سپتامبر ٢٠٠١ تازه دریافت که « فاندامایتلیسم » چه معنی دارد. سپس یکصدوهشتاد درجه تغییر روش داد و در مقام مخالفت با بنیادگرایی برآمد و مسألهء جنگ با تروریسم را سردست گرفت.

اکنون ایالات متحدهء امریکا چه در جنگ عراق و چه در نبرد افغانستان تقاص اشتباهاتی را می پردازد که خود مسببش بود.

این هر دو کاستی درس عبرت بزرگیست که باید نسل کنونی از آنها بیاموزد و از تکرار اشتباهات بپرهیزد.

***********