کنايه ها

 

به شور و  داد نگويم ، نگفته ها پيداست     

 

در اين جهان که پر از التهاب و پر غوغاست

 

غبار ننگ و بلاهت از اين کوير ستم          

 

نشسته بر سر و رويی که نفرتی گوياست    

 

سکوت مدهش طفلان و آه پیهم و اشک      

 

کنايه های عذابند و سوژه های عزاست      

 

سرود و ضجه ء  نا باوران خطه ء ننگ      

 

شعار ملتهب زاده های بی فرداست            

 

شکست و خجلت و بی آبرويی و تحقير       

 

نصيب شب زدگان جهان غم آراست .         

 

محمد زرگرپور