سید عبدالواحد

مکتب مستان

مکتب مستان به ذاتش مکتب بیــــــگانه نیست

بی خبـــر از عاشقـــــــانش لایق جانانه نیست

گه به صحرا میرود دل گه چو صیدی در قفس

راست می گویم برایت این سخن افسانه نیست

مست مستم زاهدا من  از شـــــر اب عشق او

مسلک ما مسجد و این سبحهء صد دانه نیست

لذت آن می ز تاک شمـــــــس تبریزم خوشست

هست اینجایم میســــر حاجت میخانه نیــــــست

نشهء آن می چه گویم هر رگم مدهوش کرد

خانه آبادم نموده شهـــــر دل ویرانه نیــست

آفتاب عشــــــــــــق مارا  شمس باشد آسمـــان

پر زدن آنجا توان هر دل دیوانه نــــــــــــیست

                                                    واحدا پر زن بدورش تا بسوزد هستی ات

                                                    جابجاسیل و تماشا مشرب پروانه نیـــست

هالند

***********