محمد زرگر پور

زبان تر

مرغیست سکوت، پر ندارد

غوغا غنوده، سر ندارد

تندیس غرور و بی نیازی

دردیدهء گل، هنر ندارد

در بند و شکسته است شورم

این عقده، زبان تر ندارد

صد شوق تبارز است، اما

این نقش تهی اثر ندارد

گردونهء دست کیست دوران

این زاده مگر پدر ندارد

                                                  حلاج! شرار و سوز عشقش

                                        جز سینهء ما مقـــــــــر ندارد

***********