کابل ناتهـ، Kabulnath
|
سیدمنیر سپاس
آرزوها
کاش دیدار تو ای دوست مکرر میشد و شــب تیرهء هجران من آخر میشد کاش هر نامه ناخواندهء من پر میزد پیش چشمان تو ای یار کبوتر میشد کاش باران حضور تو در این تنهایی بر دل و دیدهء مــن باز میـسر میـشد کاش گلهای دلاویز خیــــــــالات دلم در دم خنده ء لب های تو پرپر میشد دفتر شکوهء ما را چه کسی آخر کرد دست کم کاش که اين دفترما سر ميشد
*********** |
بالا
سال دوم شمارهً ٢۵ مارچ/فبروری 2006