استاد اکبر روشن
 

فریادگری با گلوی خاموش

 

بیست سال از عمل جراحی گلوی استاد اکبر روشن میگذرد. در این بیست سال آن حنجره ی که زمانی سالون تیاترها را بلرزه می افگند، نجوا میکند و بزحمت مراد صاحب خود را که عشق به هنر و تیاتر در سینه اش زبانه میکشد، بیان میدارد .

زندگی هم عجب بازی های دارد. از بتهوفن که گوشش سرمایه هنر موسیقی اش بود، کر میگردد. از گالیله که چشمش تلسکوپ اصلی اش در ترصد ستارگان بود، کور میشود. محمد علی کلی که تمام هست وبودش، قدرت بدنی اش مخصوصا مشت های گره کرده اش بودند، به مریضی پارکینسون دچار میگردد.

و استاد اکبر روشن ما که حنجره اش در کنار سایرامتیاز های هنری، ابزار اصلی یا مهم هنر تیاتری اش بود، عمل جراحی شده، آن صدای رسا را دیگرمنعکس  نمی کند.

ولی استاد اکبر روشن، با تمام این مشکلات با خاموشی جنگیده و برای صدا که  همیشه ماندنیست تلاش کرده است .

ده سال قبل، برای دهسالگی خاموشی حنجره اش شعری سرودم که اینک در بیست سالگی این خاموشی تلخ آن را بچاپ میرسانم.
 

ولی استاد اکبر روشن هیچگاهی خاموش نبوده اگر با حنجره اش خاموشانه به نجوا پرداخته اما با قلب، عشق و هنرش فریاد کرده است.

ما او را بمثابه فریاد گر میشناسیم. فریادش هرگز خاموش مباد.

                                                                   فاروق فارانی

                                                                   ویسبادن 2006

سخنی از ده سال پیش . . .
 

تقدیم به استاد اکبر روشن ، بخاطر ده سالگی سکوت تلخ

حنجره اش، به کسی که اما همواره  با حنجره عشق خواند

وبا قلب خود  فریاد زد و بلاخره  از کام سکوت  ندای

روشن خود را بیرون آورد .

تقدیم به او  بخاطر عشق بی پایانش برای هنر وبخاطر

هنر بزرگش .

 فاروق فارانی

ویسبادن 1996

حنجره عشق

کنون که پنجره سوت و کور خاموشی

                         میان حنجره ات باز است

بخوان زحنجره صاف عشق

                           نغمه بخوان

بخوان زنای و گلوگاه قلب روشن خود

که شیشه های خموشی

                       زسنگسار هیاهو هزار تکه شوند .

اگرچه دفتر تقویم

سکوت شعله ورت را

                      به ده بهار سهمگین رقم نموده ، دریغ

بخوان زحنجره صاف عشق:

                    که بر دل تو

                      سکوت و ظلمت را

                                       راه و اختیاری نیست .

گشوده گر که سکوت

                       میان حنجره ی تو

                                         شکسته پنجره اش را

چه باک ، زانکه افقهای عشق بگشوده

هنوز حنجره مهر و ماه میخواند

هنر که زخم به پشت است

                        ــ شکسته باره ی آن از دنایت سبز ــ

                        هنوز لشکر خود را به پیش میخواند .

بخوان ترانه بی باک خویش را از نو

و از فراز   ستیغ شکوهمند هنر 

صدا ز حنجره صاف عشق بالا کن

و از ندای بلندت

                  دوباره صحنه بیارا

                             خروشی بر پا کن .

                                                                  1996 ویسبادن

 توضیحات:

مصاحبه که در این جا بصورت پی دی اف آمده بصورت کامل از شماره های 48 و 49 جریده ککاروان اکتوبر 1997 اقتباس گردیده است. لازم است گفته شود که تمام عکس های آمده در این رابطه، تنها عکس های  چاپ شده در کاروان نبوده، بلکه برآن عکس های بر گرفته شده از آرشیف خصوصی استاد روشن نیز اضافه گردیده اند.

توضیح عکس ها بترتیب قرار گرفتن:

1 ــ استاد  اکبر روشن در سال 2000

2 ــ روشن در سال 2002

3 ــ توضیح در زیرعکس

4 ــ نمایشنامه پانتومیم " هیولای جنگ" در تیاتر بلخ 1997. نویسنده و کارگردان  استاد بیسد. در این  عکس استاد بیسد ، استاد روشن را قبل از اجرای   نمایش مکیاژ میکند .

5 ــ استاد روشن و میرمن پروین . اکبر روشن  با  میرمن پروین بزرگ بانوی موسیقی افغانستان  در حال مصاحبه دو ساعته تلویزیونی.

6 ــ اکبر روشن و شاد روان فضل احمد نینواز.

7 ــ اکبر روشن، قدیری، حاجی محمد کامران، عزیزاله هدف و ؟

8 ــ توضیح در زیر عکس

9 ــ توضیح در زیر عکس

10 ــ توضیح در زیر عکس

11 ــ نمایشنامه " بزم سلطان " نوشته سرور انوری ، کارگردان زنده یاد داود فارانی.

هنر پیشگان: زنده یاد مشعل هنر یار، محمد جان گورن، زینب فرشید، قدیری و اکبر روشن.

12 ــ اکبر روشن در سال 2000 در هامبورگ

13 ــ اکبر روشن در سال 1999

14 ــ رادیو افغانستان (سالهای قبل) عزیزاله هدف، قدیری، ایمن، کامران، صفی هدف،  صوفیا هدف، آناهیتا روشن (دختر استاد روشن که چند سال قبل در عنفوان جوانی در یک حادثه ترافیکی با زندگی وداع گفته، خانواده و دوستان خود را در اندوه جانکاه گذاشت) و استاد اکبر روشن.

*********